| |
| | μια τρελλή μα και αληθινή ιστορία-ε- |  | | | έ ρε τί τράβηξα ο δόλιος μέχρι να βρώ τις ισορροπίες μου,μ αυτό το παθημα μου.. | | |
Tρία χρόνια μετά τον θάνατο της αγαπημένης μου, συνέβη το απροσδόκητο. Ανάμεσα στις μαθητριές μου ήτανε και μια 48άχρονη κυρία. Μια μέρα λοιπόν μου έφερε μια φιλενάδα της και συνομήλικη της για να την εγγράψω στο τμήμα γραφικών τεχνών .Της υπέδειξα λοιπόν να καθίσει μαζί με την φίλη της και άρχισα να παραδίδω το μάθημα στον πίνακα ως συνήθως. Τότε ακούω κάτι πσσ…πσσς…σκέτη αντάρα.
Ησυχία παρακαλώ έκραξα με την πλάτη προς τους μαθητές μου. Φευ η ίδια βαβούρα συνεχιζόταν με αμείωτη ένταση .Γυρίζω λοιπόν απότομα και βλέπω την νεοφερμένη να συζητά με την φίλη της δείχνοντας με. Την κοίταξα τότε με βλέμμα που σκοτώνει κροκόδειλο και τον μετατρέπει σε τσαντάκι χειρός, αναγκάζοντας την να χαμηλώσει τα μάτια σαν ντροπαλή παρθένα και να σιωπήσει. Κάτι δεν πάει καλά σήμερα μονολόγησα. Τους έδωσα λοιπόν θέμα και βγήκα έξω να καπνίσω ως άραψ εν τη ερήμω .
Τότε τσουπ τσούπ βλέπω δίπλα μου την μαθήτρια μου, να μου αρχίζει ένα μονόλογο για την νεοφερμένη της φίλη. ανάβοντας συγχρόνως τσιγάρο. Της αρέσετε δάσκαλε, θάθελε να γνωρισθείτε. μου είπε εκτοξεύοντας δαχτυλίδια καπνού στα μούτρα μου. Κοίταξα πίσω μου μπας και απευθυνόταν σε κάποιον άλλο, αλλά δεν υπήρχε παρά μόνο ο τοίχος. Είναι σε διάσταση εδώ και τέσσερα χρόνια, της τάφαγε όλα ο αχαίρευτος ο άντρας της με μια μικρούλα που του πήρε τα μυαλά και έτσι τον έδιωξε. Ψάχνει για μια νέα σοβαρή σχέση. Βρε καλή μου της λέω αυτή αφ ενός μεν δεν έχει πάρει διαζύγιο, αφ ετέρου είναι λεπτεπίλεπτη ενώ εγώ πιάνω δύο θέσεις στο λεωφορείο….δεν γίνεται. Έχετε όμως λεπτά αισθήματα μου απάντησε ετοιμόλογα, κάνοντας με να νοιώσω πιο ελαφρύς και από τον Τουίτη. Τέλος πάντων για να μη τα πολυλογώ μετά το τρίτο ραντεβού καταλήξαμε σε ένα ξενοδοχείο. Εκεί λοιπόν που θάλεγε κανείς πως αρχίζει το «ματς», χτυπάει το κινητό της και κατόπιν την πιάνουν τα κλάματα ,ενώ έσπευσε να κρύψει βιαστικά από τα βέβηλα μάτια μου τα επίμαχα σημεία του λεπτού της κορμιού.
Την ακούμπησα τότε με περισσή τρυφερότητα στον ημίγυμνο ώμο της προσπαθώντας να την καλμάρω. Τότε μου εξήγησε μέσα σε λυγμούς, πως η μικρούλα έδιωξε τον άντρα της αφού τον άρμεξε κανονικά και χωρίς αιδώ και ότι εκείνος είχε ζητήσει τηλεφωνικά από την αδελφή της να μεσολαβήσει για να τον δεχτεί πίσω. Δηλαδή της είπα δίνοντας της το σεντόνι για να πνίξει τα δάκρυα της,(για να μην την πνίξω μ αυτό), αμ και σε κεράτωσε, αμ και σου έφαγε την περιουσία, θέλεις πίσω ένα τέτοιο παληοχαρακτήρα;
Τον αγαπάωωω. είπε μουσκεύοντας τον ώμο μου. Ανάθεμα με είπα στον εαυτό μου τι τάθελα τα λεπτά αισθήματα .Δεν θέλω όμως να τον πάρω τηλέφωνο ,αλλά και κείνος είναι τόσο εγωιστής που ντρέπεται να μου το ζητήσει ,συνέχισε εν μέσω λυγμών. Σήκω ντύσου μ……
της είπα τραβώντας την σχεδόν βίαια απ τα σκεπάσματα. Πρώτη φορά μιλούσα έτσι σε γυναίκα ,αλλά εκείνες τις στιγμές ήμουνα σε μεγάλη έξαψη. Μπήκαμε λοιπόν στο αμάξι μου και σπινάροντας, διατρέξαμε την Συγγρού με 150 .Που με πάς, πές μου που με πάς τσίριζε απελπισμένα, θα σκοτωθούμε. Κάνε υπομονή της είπα κοιτάζοντας την εξώκοσμα. Άφησα το αμάξι στο γκαράζ της Κλαυθμώνος(της πήγαινε γάντι η ονομασία) και την τράβηξα απ το χέρι σχεδόν σούρνοντας την προς ένα πολύ γνωστό της κτίριο. Μα εδώ δουλεύει ο άντρας μου μου είπε ξεψυχισμένα, προσπαθώντας να απαλλαγεί απ το χέρι μου. Σε πάω στον Ρωμαίο σου Ιουλιέτα της είπα δηκτικά. Την άφησα λοιπόν στην είσοδο γατί αφ ενός μεν δεν μ ακολουθούσε αφ ετέρου είχανε μαζευτεί περίεργοι γύρω μας και ζήτησα από τον θυρωρό τον όροφο που δούλευε ο δικός της. Τελικά κατέληξα έξω απ το γραφείο του. Είναι απασχολημένος ο κύριος .μου είπε με στόμφο ένας κουνιστός κλητήρας. Πες του πως υπάρχει σοβαρό οικογενειακό του πρόβλημα είπα με φωνή που ανάσταινε νεκρούς. Σε λίγο φάνηκε ένας κύριος ευθυτενής με γκρίζους κροτάφους, που με έκανε να σκεφτώ πως έπρεπε να χάσω αρκετά κιλά. Ποιος είσαστε κύριε. μου είπε δίνοντας μου υπεροπτικά το χέρι.
Το όνομα μου αρχίζει από Μ του είπα αποποιούμενος την χειραψία. Δηλαδή ;Ας πούμε μ…..ς
Άνθρωπε μου είμαι ο παρ ολίγον εραστής της γυναίκας σου και σου την έφερα, αμόλυντη και ανέγγιχτη.
Δηλαδή η….είναι εδώ μαζί σας ,μου είπε περιστρέφοντας την κεφαλή του περισκοπικά. Είναι στην είσοδο και περιμένει να κατέβεις και να την συναντήσεις του είπα με θολωμένο το μυαλό. Με ποιο δικαίωμα μου μιλάτε στον ενικό μου απάντησε με ύφος γεμάτο περιφρόνηση.( δεν είχε καβαλήσει μόνο καλάμι αλλά ακόμα και μπαμπού ).Πάμε να σου την παραδώσω, γύρισα και τούπα τραβώντας τον απ το μανίκι.
Και εγώ είχα καλή θέση κάποτε αλλά δεν κατάπια σκουπόξυλο του είπα με οργή.Εκείνη έπεσε σαν τρελή στην αγκαλιά του, πριν ανοίξει καλά καλά η πόρτα του ασσανσέρ.
Αν θέλετε και κουμπάρο και μάλιστα ακίνδυνο, μη ντραπείτε παιδιά είπα προς τους αγκαλιασμένους ανανήψαντες. Σ ευχαριστώ …. ,είσαι καλός άνθρωπος ψέλλισε εκείνη στέλνοντας μου ένα φιλάκι.
Τον καλό δεν τον εκτίμησες ,προτίμησες τον..κάλο της ανταπάντησα δυνατά για να τα ακούσει ο παρ ολίγον κερασφόρος σύζυγος.
Ήτανε το πρώτο φιλί που μούδινε γυναίκα έστω και εξ αποστάσεως μετά από τρία χρόνια χηρείας. Τουλάχιστον έκανα μια καλή πράξη μονολόγησα απογοητευμένος βαδίζοντας βιαστικά προς το γκαράζ .Έγινα ντελίβερυ της αγάπης και κέρδισα και ένα φιλάκι …βλακείας. Ας ζήσουν τουλάχιστον από δω και πέρα μονιασμένοι ευχήθηκα από βάθους ψυχής. Όταν τ αφηγήθηκα σ ένα φίλο μου έσκασε από τα γέλια κουνώντας πάνω κάτωτο χέρι του δίκην σέικερ. Άλλος μου είπε πως θα την έκανε μαύρη στο ξύλο και πως φέρθηκα ηλίθια. Δεν ξέρω αν έτσι έπρεπε να συμπεριφερθώ, σίγουρα όμως ποτέ μα ποτέ δεν θα σήκωνα χέρι σε μια γυναίκα, ακόμα κι αν θα με απατούσε ....…με τον άντρα της Τελικά μετά απο τρείς μήνες με πήρε αλαφιασμένη στο τηλέφωνο για να μου πεί ότι τον ξαναδιωξε γιατί την κακομεταχειριζότανε και πως θάθελε να συνεχίσουμε αυτό που αφήσαμε στην μέση.
Κατέβασα ήρεμα το ακουστικό και συνέχισα την προεργασία για το μάθημα μου .
Καλύτερα ανέραστος είπα κρατώντας την φωτογραφία της γυναίκας μου, καλύτερα ανέραστος, παρά με ένα τέτοιο ψώνιο δίπλα μου. Διέκρινα κάτι σαν χαμόγελο πίσω απ την κορνίζα.Ίσως είναι η φαντασία μου μονολόγησα... καλή νύχτα κυρα μου ,όμως πρόσεχε εκεί πάνω που βρίσκεσαι., υπάρχουνε μπόλικοι σε διάσταση...με τη λογική και δεν έχουνε το Θεό τους
MZ 2002 Π.Μ (πρό μασέλλας)
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 14
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | ο φοβισμενος αστυνομικός,ειναι το ιδιο επικινδυνος με τον αδίστακτο τρομοκράτη | | | |
|
Helene52
18-03-2008 @ 12:52 | ::laugh.:: ::laugh.::
Συγνώμη αλλά έσκασα στα γέλια !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Υ π έ ρ ο χ ο ςςςςςςς!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::up.:: | | marakos1948
18-03-2008 @ 12:56 | αν δεν αυτοσαρκαζόμουνα καλή μου με τα παθήματα μου,θα είχα προ πολλού καταλήξει στο Δαφνί.. Ομως επειδή είμαι τύπος αισιόδοξος και χιουμορίστας ,τα κατάφερα τελικά να μείνω απ έξω | | evinevan
18-03-2008 @ 13:31 | Μάριε Καλησπερα. Αν και τόχα ξαναδιαβάσει εν τούτοις τώρα που το ξαναδιάβασα μου φάνηκε πάλι φρέσκο και να πω διασκεδαστικό? Πάντως δεν μπόρεσα να κρύψω ένα πικρό χαμόγελο.Τί τα θέλεις καμιά φορά η ανωτερότητα και τα λεπτά αισθήματα πάνε στράφι και δυστυχώς ελάχιστα εκτιμούνται στην εποχή που ζούμε.
Μάριε είμαστε ρομαντικοί ταξιδιώτες κάποιας άλλης εποχής. Δυστυχώς ή και ευτυχώς. | | marakos1948
18-03-2008 @ 13:48 | δεν βαριέσαι,εγώ δεν ήμουνα τελικά ο χαμένος,έστω κι αν τότε έφαγα
τα μούτρα μου.Ναί,είμαι άλλης εποχής και φούλ ρομαντικός.
Η συμπαντική δύναμη τελικά φροντίζει τους απονήρευτους..Πάντοτε ! | | evinevan
18-03-2008 @ 13:59 | Η συμπαντική δύναμη τελικά φροντίζει τους απονήρευτους..Πάντοτε !
Θα 'θελα πολύ να το πιστέψω, φίλε, μακάρι να είναι έτσι,μακάρι νάχεις δίκιο. | | marakos1948
18-03-2008 @ 14:10 | ναί φίλε μου,το πιστεύω απόλυτα.Τρία χρόνια μετά το θάνατο της αγαπημένης μου,άρχισα να ξανακτίζω την ελπίδα.Γνώρισα αρκετές κυρίες.Τους συμπεριφέρθηκα άψογα,όπως συμπεριφερόμουν στη γυναίκα μου.ΚΑΜΙΑ τους δεν το εκμεταλλεύτηκε και με κανένα τρόπο.
Ξέρεις το γιατί?Γιατί ΄δεν τις έβλεπα για κρέας,τις σεβόμουνα,τις τιμούσα και πάνω απ όλα ήθελα μια σχέση ζωής και όχι περιστασιακή.
Αν τελικά δεν ταιριάξαμε δεν φταίνε εκείνες.Εφταιγα εγώ που ζητούσα πάρα πολλά απο εκείνες.Με λίγα λόγια την θαλπωρή και το συνάγγισμα ψυχών και την δέσμευση για μια ζωή ΜΑΖΙ.Δεν το μπορούσαν ή δεν το θέλανε,όμως εγώ δεν επαψα να τα αναζητώ και τελικά ανταμείφθηκα έχοντας εδώ και δυο χρόνια δίπλα μου μια γυναίκα που μ αγαπά το ίδιο όπως και η αείμνηστη πρώτη μου σύζυγος.Εν κατακλείδι η θεία πρόνοια με αντάμειψε και δεν μ άφησε στην σκοτεινή μοναξιά μου. | | simela
18-03-2008 @ 14:12 | ::laugh.::
Δεν το πιστεύω!!!!
Αυτοσαρκάζονται μόνο οι ολοκληρωμένοι χαρακτήρες
με αρχές, ιδανικά και αξίες που δεν κλονίζονται απ' το κούνημα του χρόνου..ή του γέλιου..
Το αποδεικνύεις άλλη μια φορά!!!
| | spil †
18-03-2008 @ 14:19 | Ανεπανάληπτος, φίλε Μάριε !
Δε χορταίνεσαι !!! | | marakos1948
18-03-2008 @ 14:19 | για να γελάσετε κομματάκι και με τις σκιτσογραφίες μου,κάποιες εκ των οποίων και αυτοσαρκαστικές..
http://conapl.ning.com/photo/photo/listForContributor?screenName=1d04sy2hly6mt | | boutzis
18-03-2008 @ 14:29 | Τελικά το επεισόδιο ήταν αληθινό;........γιατί δεν βγάζω άκρη μαζί σου!!!!!
Ταλέντο είναι αυτό!!!!! | | marakos1948
18-03-2008 @ 14:46 | Δυστυχώς και είναι αληθινό φίλε μου.Αλλωστε το αναγράφω στα ¨αναμνήσεις-βιώματᨨ.Απλά για να ξεπεράσω το σόκ τότε,έσπευσα να το μετατρέψω σ ευθυμογράφημα.Ετσι έχω μάθει να ξεπερνώ τους σκοπέλους της ζωής για να μη πέφτω στην εσωστρέφεια και στη μελαγχολία..Αυτός είναι ο αμυντικός μου μηχανισμός και αυτόν χρησιμοποιώ | | anthrakoryxos
18-03-2008 @ 19:54 | Μπράβο!!!
Για όλα.. | | ΛΙΑ
18-03-2008 @ 21:27 | Ο αιώνιος Μάριος, κι εγώ φίλε μου το ξαναδιαβάζω και μου άφησε την ίδια υπέροχη αίσθηση η γραφή σου όπως και πριν... "Λένε ότι... αν γράφεις για γεγονότα πέρα απ' τον έλεγχο σου σε βοηθάει να τ' αντέξεις..." κι εσύ το κάνεις με μαεστρία φίλε μου, καλή σου μέρα.... ::up.:: ::theos.:: ::yes.:: | | Ναταλία...
18-03-2008 @ 23:53 | ::laugh.:: ::laugh.:: ::laugh.::
Σ΄ευχαριστώ που με κάνεις και γελώ να είσαι καλά | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
