| |
[align=center]Στο λιμάνι μας
Είμαι το δάκρυ εκεί που δεν μπορείς να κλάψεις
Είμαι η κραυγή μες στο βουβό το ξέσπασμά σου
Είμαι η λήθη που ποτέ δε θα ξεχάσεις
Είμαι ο ανθός μες στο Χειμώνα της καρδιάς σου
Για τελευταία φορά μπρος στον γκρεμό σου στέκεις
Κι εγώ η στερνή σου ανάσα πριν βουτήξεις
Σκέψεις και συναισθήματα -τα τελευταία σου- μπλέκεις
Αυτό που σε φυλάκισε στη θάλασσα θα πνίξεις
Στη θάλασσα που το καράβι μου, μονάχα, εκεί αράζει
Σ' ένα λιμάνι αδειανό από αμαρτίες και πόνους
Σε μια ακτή ερημική που μουσική ξεβράζει
Έλα και πάρε με εκεί όταν περάσω αυτούς (τους δύσκολους) τους χρόνους
...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
