| |
Συνηθισες του αερα τους ζωηρους ηχους
καθως εσπαγε επανω στα γυαλινα δεντρα
συνηθισες να χορευεις στ' ολολευκο φως
που μεσα απ' τα φυλλα χυνοταν σα ψεμα.
Πετουσες ψηλα με τα φτερα σου τριγυρω
μα ποτε δεν βγηκες στο καθαρο αερα
το κοσμο του δασους δεν αφησες πισω
καθως φοβοσουν να πας λιγο πιο περα.
Πετα ψηλα...
Νεραιδουλα του δασους
χορεψε στ όνειρο
με τ' ασημενια σου φτερα
νεραιδα εισαι
που πηγ' η μαγεια
σκορπα τη τριγυρω
κι αγαπα ξανα...
Μου θυμησες οσα εψαχνα ν' αγαπησω
μα οταν με ειδες ετρεξες να κρυφτεις
εγω το κοσμο σου δεν ηρθα να διαλυσω
απλα να σου πω πως μεσα μου ζεις.
Ποθουσες την αγαπη μα σιωπουσες δειλα
ζητουσες παντα μα ποτε δεν τολμουσες
κι αν παντα ο ερωτας σε πουλουσε φθηνα
ηρθε η μερα να σου χαρισω οσα ζητουσες.
Πετα ψηλα...
Νεραιδουλα του δασους
χορεψε στ όνειρο
με τ' ασημενια σου φτερα
νεραιδα εισαι
που πηγ' η μαγεια
σκορπα τη τριγυρω
κι αγαπα ξανα...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
