| |
Το παλιό μου φίλο Νίκο,
συνάντησα κάποιο πρωί,
είχα να τον δω για χρόνια,
μα πως τα ’φερε η ζωή.
Η χαρά ήταν μεγάλη,
θυμηθήκαμε κι οι δυο,
που ’μασταν πιτσιρίκια,
και πηγαίναμε μαζί σκολειό.
Ποια τα νέα σου καλέ φίλε,
πες μου μα τη Παναγιά,
να γεμίσω τα ποτήρια,
για να πιούμε εις υγειά.
Πήγαν σκληρά να δουλέψουν,
απ’ το τόπο μας μακριά,
κι είχε στον ήλιο μοίρα,
όλη του η φαμελιά.
Ρώτησε για τα δικά μου,
είχε μάθει πως παλιά,
πήρα από σχολή πτυχίο,
για να ανέβω τα σκαλιά.
Μη στα λέω αυτά τώρα,
να σου μαυρίσω τη καρδιά,
μα κι ας έχω ατυχήσει,
η ζωή είναι γλυκιά.
ΑΔΕΣΠΟΤΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ
2/4/08
Στον παιδικό μου φίλο
Νίκο.
[align=center]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
