stixoi.info: Το Παραμύθι Που Κρατάς Σαν Φυλαχτο{{συνεχεια

Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Το Παραμύθι Που Κρατάς Σαν Φυλαχτο{{συνεχεια

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	130610 Τραγούδια, 269429 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Το Παραμύθι Που Κρατάς Σαν Φυλαχτο{{συνεχεια

Ακόμα κ αν εσύ έχεις φύγει σε ανταμώνω στο παραμύθι που έφτιαξα για σένα..αφιερωμένο...

[align=center][B]**ΝΕΡΑΙΔΑ
--ΑΓΓΕΛΟΣ
**&--Κ ΟΙ ΔΥΟ ΜΑΖΙ..

kai to paramu8i synezizetai..

Δεν μίλησες λέξη δεν είπες .. σηκώθηκες.. μ ένα βλέμμα γεμάτο θλίψη.. ήξερα ήταν η ώρα που έπρεπε να φύγεις κ ας μην ήταν αυτό που ήθελες ..η φωνή σου έβγαινε τρεμμάμενη..με μία χροιά στενάχωρη.. ένα δάκρυ μετέωρο στα πράσινα μάτια σου..
--πρέπει να φύγω..
**μάφήνεις..?τώρα που σε βρήκα..?
--είσαι νεράιδα και σ’αφήνω μα τι κάνω..?μα φοβάμαι..φοβάμαι αυτό για παντά..φοβάμαι όσα αισθάνεσαι..δεν θέλω να σε πληγώσω..
δεν μίλησα δεν είπα λέξη..ήξερα πως έπρεπε να φύγεις .. κ ας ήσουν ο άγγελος μου..
πάλευα να κρατήσω στα μάτια τα δάκρυα που ήταν έτοιμα να κυλήσουν..σου χαμογέλασα..δεν ήθελα να δεις στα μάτια μου βροχή..σε είδα να φεύγεις ..
να χάνεται μες τα σκοτάδια η μορφή σου..δεν κοίταξες πίσω σου..δεν άφησα να πέσουν τα δάκρυα..ήθελες να μην υπάρχουν δάκρυα…σου το χα υποσχεθεί..θυμάσαι..
έμεινα εκεί μέχρι που χάθηκες από την ματιά μου…
πέρασαν ώρες ..δεν θυμάμαι τις σκέψεις που έτρεχαν δαιμονισμένες μες το μυαλό..
σαν ένα κουβάρι από κλωστή που ξετυλίγεται με μανία έμοιαζε η σκέψη μου εκείνη τη βραδιά..ο ουρανός είχε φορέσει τα μαύρα του ρούχα..από την στιγμή που έφυγες
σύννεφα μαζεύτηκαν στον γαλάζιο ουρανό..λές κ ο Θεός έβλεπε πως φεύγεις..
έπιασε βροχή..μα δεν ένοιωθα τίποτα..δεν έφυγα..έμεινα εκεί..χαμένη σε όσα περάσαμε μαζί..είχα στο ραβδί μου την αγάπη μας .. κ ακόμα κ τώρα που δεν είσαι δίπλα μου..ήξερα…το ένοιωθα άγγελε μου..θα ερχόσουν ξανά..
περνούσαν οι μέρες κ εσύ δεν φαινόσουν..μα σε περίμενα εκεί..στο κύμα έχοντας αγκαλιά μου σφιχτά το φυλαχτό μου..κ το κύμα ήταν το σεντόνι όταν για λίγο βρισκόμουν μες τα χέρια του μορφέα..περίμενα..αποκοιμήθηκα…δεν ξέρω γιατί..ένοιωθα την παρουσία σου παντού..με σκέπαζες με τα φτερά σου..κ η φωνή σου αντηχούσε τόσο γλυκά στ αφτί μου..ξύπνησα ξαφνηκά..ένα άγγιγμα σου με τρόμαξε..άνοιξα τα μάτια κ ήσουν εκεί..ήρθες …
μου χαμογέλασες τρυφερά…
**πάλι ονειρεύομαι .. μονολογούσα..
--όχι καρδιά μου γύρισα..
**ήρθες ναι!δεν ονειρεύομαι!σε περίμενα..μέρα και νύχτα..
--σε κοιτούσα κάθε νύχτα από τον παράδεισο μας ..πονούσα να είσαι ντυμένη με το φόρεμα της θλίψης..
**με λυπήθηκες κ γύρισες …?
--όχι ποτέ δεν θα ερχόμουν μόνο γι αυτό..
**ε τότε γιατί είσαι εδώ..?
--για σένα..για μας νεράιδα μου..
**για μένα..?αλήθειά..?
--ναι δεν μπορούσα να σε αφήσω έτσι..δεν ξέρω που θα καταλήξει..μα είσαι ό.τι ονειρευόμουν..είσαι τέλεια..
**δεν είμαι τέλεια..η αγάπη σου με κάνει να μαι εγώ..ο αληθινός μου εαυτός..
--είσαι τόσο δαιφορετική..
**διαφορετική…?
--ναι..έχεις έναν τρόπο να ισορροπείς αντίθετα στοιχεία με απόλυτη ισορροπία..
**εγώ όλα αυτά..
--ναι εσύ..είναι αυτό που με μαγεύει σε σένα..
σου χαμογέλασα..δεν ρώτησα τίποτα άλλο κ ας είχα τόσες απορίες ..μα ήθελα να σου δώσω χρόνο..να δείς αν θές να είσαι εδώ μαζί..ακόμα κ αν δεν ήθελες να είσαι πάντα,ναι πάντα θα σε κρατούσα δίπλα σου..έστω με την σκέψη...
πέρασε λίγος καιρός ..σαν άνεμος ήταν που φύσηξε και έφυγε τόσο γρήγορα ο καιρός που ήμουν στην αγκαλιά σου..έπρεπε να γυρίσεις πίσω..στην πόλη σου..μα αυτή την φορά έφευγες και ήξερα πως θα άφηνες την σκέψη σου πάνω μου..θα ήσουν τόσο μακριά μα συνάμα δίπλα μου ..η σκιά μου..ο φύλακας άγγελος μου..με πήρες μια αγκαλιά και με φίλησες ..η σιωπή σου δεν με φόβιζε..έλεγε τόσα πολλά..μονάχα εγώ σου μίλησα..
**θα ρθώ να σε βρώ..
μου χαμογέλασες μένα χαμόγελο τόσο γλυκό..και με μία φωνή τρεμάμενη..
--θα σε περιμένω όσο χρειαστεί..
χάθηκες από την ματιά μου..δεν ήθελα να σε συνοδέψω στο δρόμο που τα αστέρια έρχονται όλο και πιο κοντά σου κ η θάλασσα χάνεται δειλά δειλά..ποτέ δεν μου άρεσαν η αποχωρισμοί.. εκεί πρέπει να φανείς δυνατή και να αποχωριστείς όσα είναι η ζωή σου..σκληρά τα συναισθήματα..κ τόσο άπονα..ήθελα να σε αποχαιρετήσω εκεί στο κύμα με την θάλασσα συντροφιά μας..έμεινα για ώρες εκεί..είχα συντροφιά μου όσα ζήσαμε αγκαλιά..ναι σε ένοιωθα δίπλα μου..σαν να ήσουν ακόμα εκεί..κρατούσα ακόμα το παραμύθι μας σφιχτά…κ εκεί κάπου στην πραγματικότητα και στις εικόνες που έστηναν χορό στην τρικυμία της θάλασσας ... ο ήχος της καρδιάς σου με ‘ξύπνησε’..έιχε πια νυχτώσει μα δεν το είχα καταλάβει..τραγούδι τόσο μελωδικό ακούστηκε μες την σιγαλιά ο ήχος..η καρδιά μου χτυπούσε τόσο δυνατά λές και ήταν έτοιμη να σπάσει..
ήσουν εσύ…
**είσαι εσύ..
--ναι νεραιδά μου..ήθελα να σε ακούσω..
**σε κρατάω αγκαλιά μου απ την στιγμή που έφυγες..
--δεν έχεις βγεί στιγμή από την σκέψη μου..
**πως ήταν το μονοπάτι του φεγγαριού άγγελε μου..?
--βασανιστικό..
**γιατί καρδιά μου..?
--κάθε λεπτό ήμουν και πιο μακρυά σου ..
**εκεί ήμουν μαζί σου..δίπλα σου σου χαμογελούσα..
--ένοιωθα το χαμόγελο σου..σε ένοιωθα τόσο κοντά μου..
**μην ανησυχείς σε λίγο καιρό εκεί θα είμαι..
--ναι!!!θα σέχω αγκαλιά μου συνέχεια..θα σε προσέχω..
**πόσο μαρέσει να με κρατάς μες την αγκαλίτσα σου ψυχή μου..
--ανυπομονώ να έρθει η μέρα που θα έρθεις..
**θα έρθω στο υπόσχομαι!!
Για λίγο σιωπή..μονάχα η ανάσα σου ακουγότανε..
--θέλω να κοιμηθώ μες τα δύο σου χέρια καρδιά μου
**κλείσε τα ματάκια σου..θα γίνω το σεντόνι σου..θα διώξω κάθε άσχημο όνειρο μακριά καρδιά μου..
--ήδη νοιώθω το άγγιγμα σου στην πλατούλα μου..με νανουρίζει..είναι τόσο όμορφα..
**κοιμήσου άγγελε μου,θα γύρω εκεί δίπλα σου να σε κοιτάζω που κοιμάσαι..καληνύχτα καρδούλα μου..
--όνειρα γλυκα νεράιδα μου..
**θα σε βρώ στα όνειρα μου κ θα ναι γλυκά..
μου μιλούσες με το σήμα της καρδιάς σου…δεν ήσουν πουθενά μα η φωνή σου αντηχούσε μες την σιγαλιά με το φεγγάρι να απλώνει το μαγικό του φως ..είχε περάσει τόση ώρα..σχεδόν δύο ώρες με ταξίδευε η φωνή σου..χωρίς να τα καταλάβω είχα ξαπλώσει στο βραχάκι που σε είχα αγκαλιά....ήθελα τόσο πολύ να σε συναντήσω στα όνειρα μου..ήξερα πως θα ήσουνα εκεί…ο μορφέας με πήρε μες τα φτερά του..κρατόυσα το φυλαχτό μου σφιχτά στα χέρια μου..αποκοιμήθηκα…
3:35 22/3/08
**panta smile**


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 12 Στα αγαπημένα: 2


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Έρωτας & Αγάπη,Παραμύθια Ομάδα Ελεύθερος στίχος - Ποίηση

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

όταν η πραγματικότητα παίρνει χρώμα μαύρο..η πέννα χρωματίζει τον κόσμο μου..!

matwmenotriantafillo 05-04-2008 @ 08:40	::cry.:: ο μορφέας με πήρε μες τα φτερά του..κρατόυσα το φυλαχτό μου σφιχτά στα χέρια μου..αποκοιμήθηκα…
panta smile 05-04-2008 @ 08:42	εδώ είμαστε παλι..είπα να συνεχίσω το παραμυθάκι για όλους εσάς.. την καλησπέρα μου στη στιχοπαρέα... ::kiss.::
Helene52 05-04-2008 @ 12:35	Δεσποινάκι και μένα με κάνεις και ::cry.:: Υ π έ ρ ο χ ο !!!!!!! ::love.:: ::theos.::
Helene52 05-04-2008 @ 12:37	Εύχομαι τα παραμύθι σου και το όνειρό σου να πραγματοποιηθεί φιλενάδαααα!!!!!!! ::hug.:: ::kiss.::
!!!leou!!! 05-04-2008 @ 12:47	Δεν πραγματοποιούνται πάντα όλα μας τα όνειρα... Αυτό όμως δεν τα κάνει να είναι λιγότερο υπέροχα...
maraki 05-04-2008 @ 14:23	::cry.:: YPEROXO....TELEIO...KATAPLIKTIKO... me taksidepses se alous ouranous... ax despoinaki mou eisai yperoxi kai na sinexisis to paramuthi sou.. etsi na mas taksideyeisa panta... ::hug.:: ::kiss.::
simela 05-04-2008 @ 14:47	Έτσι μπράβο Δεσποινάκι!!!! να το συνεχίζεις το παραμύθι.....!!!!!! πολύ όμορφο!!!!!!!! ::yes.::
Mafalda989 05-04-2008 @ 15:21	Έχω το σεντόνι σου, το σεντόνι σου Το 'χω να με σκεπάζει Κι είναι η νύχτα θάλασσα, η νύχτα θάλασσα Που στα βαθιά με φωνάζει... Μέρες ξημέρωσαν, τα δύσκολα πέρασαν Μα ο νους μου πίσω γυρνάει Φταίει το σεντόνι σου, το σεντόνι σου Που το άρωμά σου κρατάει... Γύρω μου πράγματα, σκισμένα γράμματα Σκόρπια από δω και από κει Γίνονται θαύματα Μα στ' άψυχα πράγματα Τι μπορεί να σωθεί... Θα το παλέψω, θα ξαναπιστέψω Μα λόγο πια δεν κρατώ Φταίει αυτό το όχι σου Γι' αυτό το όχι σου Όλα τ' αρνιέμαι εγώ... Έχω το σεντόνι σου, το σεντόνι σου Σύννεφο που με τυλίγει Παίζω το τραγούδι σου, το τραγούδι σου Μα ο ουρανός δεν ανοίγει...
paskalpa 06-04-2008 @ 01:46	Με γλαφυρό τρόπο αποτύπωσες τις κακές και καλές στιγμές σου. Περιέγραψες την οδύσσεια της πορεία σου. Άγγιξες τα όνειρα, αναπολείς κουβεντιάζεις με την μαχόμενη συνείδησή σου Και το χώρο του βιώματος της ψυχής σου Με τη πέννα σου μας ταξίδεψες στα άδυτα ρυάκια της καρδιά σου. Με συγκίνησε αφάνταστα η κατάθεση της ψυχής σου. Έχεις Courage, μπράβο
aprobleptos 06-04-2008 @ 05:22	Παραμυθι διχως ..τελειωμό!!! υπεροχο!!! ...κι' αληθινο!!! ::hug.:: ::kiss.::
klaudija 06-04-2008 @ 06:31	Υ π έ ρ ο χ ο !!!!!!! ::smile.::
NERAIDA_EJ 08-04-2008 @ 03:32	::theos.:: ::theos.:: ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο