stixoi.info: Εψές στ' αλίκλυστο του νου μου

Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Εψές στ' αλίκλυστο του νου μου

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	130577 Τραγούδια, 269412 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Εψές στ' αλίκλυστο του νου μου

Εψές στ’ αλίκλυστο του νου μου

Ποίηση: Βασίλης Ταρνανίδης
Εψές στ’ αλίκλυστο του νου μου
καθώς ανάδευα γραψιές του εγγονού μου
κι’ ηττώμουνα στ’ αγνά, τσακίρικά του μάτια
στην πέραση της φιάξης νόστου με παλάτια
κι ήταν αλάργα του Μορφέα τα στρωσίδια
κι ο Βασιλάκης μου, έλαμπε στης νίκης τα στολίδια,
απόμεινα… εκεί στης μνήμης μου του ίδρωτα τα ‘χνάρια
όπως τα πάγωσε η πτώση της λιακάδας.
Εκεί στο ξέφωτο της έγνοιας, της αγρύπνιας,
νοστάλγησα στιγμές μελοφρυγμένες
τότε που ρίγησαν τα χείλη
στον πυρετό του πόθου και του πάθους…
στο άγγιγμα του λάθους.

Και τότε μέτρησα τις αρμαθιές του χρόνου,
στο άρτιο και στο ζυγό του πόνου,
στ’ αλάθητο βελόνιασμα της γνώσης,
‘κεί στου καμβά της μοίρας τον περίγυρο
και στο αδύναμο, τ’ ονείρου μου τις τρώσεις.

Κι ως τραγουδώ του είναι τον απόλογο
και τονικές στιγμές ως πλαγιαυλίζω,
το ελπίζω.
Θα σε δω στου άμνηστου του χρόνου την ξεδίπλωση
και στην τροχιά της τρέλας το παράλογο.

Τι κι αν του χρόνου ξαμωσιές σε στίξης σήματα ορίζω
κι αν ψηλαφώ στιγμές κι επαίνους αφορίζω!
Το πρώτο και το έσχατο δεν αναστρέφω.
Του χρόνου το ξετύλιγμα δεν το γυρίζω!
Τώρα πια… στέκομαι κει στης μνήμης μου του ίδρωτα τα ‘χνάρια
κι αφήνω αποτυπώματα στης λήθης μου τα ‘ρμάρια.
[B][B][B]


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 10 Στα αγαπημένα: 1


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αταξινόμητα Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Θέλω να βάψω τη γης με το χρυσό σου ήλιε μου, μα συ μου καις τα σύνεργά μου!

karpox 10-04-2008 @ 14:54	kαι τότε μέτρησα τις αρμαθιές του χρόνου, στο άρτιο και στο ζυγό του πόνου, στ’ αλάθητο βελόνιασμα της γνώσης, ‘κεί στου καμβά της μοίρας τον περίγυρο και στο αδύναμο, τ’ ονείρου μου τις τρώσεις. τι να πω αγαπητε μου παρα μονο ευχαριστω.... πολυ σας ευχαριστω
D-Asimos 10-04-2008 @ 15:02	θα μου επιτρεψεις να ξεκινησω απο μια παρατηρηση ποιητα μου... αφηνε λιγο κενο απο τον τιτλο σου να καταλαβαινουμε απο που αρχιζει το ποιημα... ειναι ενα απο τα αριστουργηματα σου! οτι και να γραψω θα ειναι λιγο! να εχεις μια ομορφη παρασκευη! τα σεβη μου!!!!!! ::theos.:: ::theos.::
armenisths 10-04-2008 @ 22:56	::up.:: ::up.:: ::up.:: mprabo sou
velico 11-04-2008 @ 00:28	::up.:: ::up.:: ::theos.:: είναι ποίηση....
Helene52 11-04-2008 @ 02:15	Με όλους τους επάνω!!!! Μπράβο και Εύγε!!!!! ::up.:: ::theos.:: ::up.::
panta smile 11-04-2008 @ 03:25	στο ποίημα αυτό τι σχόλιο να αφήσεις.. απλά ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: !
D-Asimos 11-04-2008 @ 19:37	συμφωνω με το σχολιο του 2ου σχολιαστη! (1-1) ::wink.::
ΓιΟΥΛΗ_Τ 12-04-2008 @ 11:10	της μνημης σου του ιδρωτα τα χναρια ποιτητα μου ασπαζομαι και ακολουθω.. ........................ Θα σε δω στου άμνηστου του χρόνου την ξεδίπλωση και στην τροχιά της τρέλας το παράλογο
το κορίτσι του Μαι 25-04-2008 @ 12:36	συμφωνω με ολους ::yes.:: ::up.::
λυγερή 05-05-2008 @ 23:27	Και τότε μέτρησα τις αρμαθιές του χρόνου, στο άρτιο και στο ζυγό του πόνου, στ’ αλάθητο βελόνιασμα της γνώσης, ‘κεί στου καμβά της μοίρας τον περίγυρο και στο αδύναμο, τ’ ονείρου μου τις τρώσεις. Πρωτομάστορα του λόγου , Να σωπάσω θέλω μη και χαθεί μια συλλαβή από την ΄υπέροχη σύνθεση που κέντησες σε μεταξωτό καμβά.. http://ligery.pblogs.gr ΣΤΟΝ ΠΗΓΑΙΜΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΘΑΚΗ

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο