| |
Ποτέ δεν φόρεσε τα άσπρα η ζωή μας
Μόνο τα σκούρα, πάντα μαύρα κι ίσως γκρι
Μην με ρωτάς για να σου πω για το γιατί
Δεν έχω μάθει να διαβάζω της ψυχές μας
Ποτέ δεν χώρεσε η ανάγκη μας στο χθες
Μου μείναν μόνο κάνα διό φωτογραφίες
Σαν φονικό που δεν βρεθήκανε αιτίες
Και δεν με νοιάζει άμα φταίω η αν φταις
.
ΡΕΦΡΕΝ
Όσο κι αν ψάξεις δεν θα βρεις ποτέ τους λόγους
Όσες συγνώμες και να πω δεν ωφελεί
Μετράμε μόνο τους αδέσποτους μας πόνους
Και ότι μας δίκασε ακόμα εκκρεμεί
Οι αλυσίδες μας βαριές και μας κρατάνε
Φυλακισμένους και σε ξέχωρα κελιά
Οι αναμνήσεις μας σαν τρένα που περνάνε
Και ότι περάσαμε ο χρόνος το ξεχνά
Ποτέ δεν φτάσαμε στα σύνορα του νου μας
Μέσα σε λίγα πώς να ζήσουμε πολλά
Μοιάζουν με έπιπλα που είναι πια παλιά
..
Του ερωτά μας οι στιγμές οι πιο νεκρές μας
Ποτέ δεν είπαμε στους άλλους την αλήθεια
Μόνο με ψέματα αγκίζαμε φωτιές
Έτσι πέρασαν οι ζωές μας σαν σκιές
Και τώρα ψάχνουμε για νέα παραμύθια
.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
