Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130998 Τραγούδια, 269507 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Diary
 apla skepseis...
 


ΠΟΙΟΣ ΛΕΕΙ ΠΩΣ ΞΕΡΕΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ?ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΤΟ ΛΕΕΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΔΕΝ ΤΟΝ ΞΕΡΕΙ. ΕΝΑ ΚΛΟΥΒΙ Η ΖΩΗ ΜΑΣ. ΜΑ ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΚΡΥΜΜΕΝΟ. ΠΩΝ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΩ? ΠΩΣ ΝΑ ΚΟΙΤΑΞΩ ΤΟΝ ΗΛΙΟ ΚΑΤΑΜΑΤΑ? ΣΚΟΤΑΔΙ ΓΥΡΩ ΚΑΙ ΠΩΣ ΝΑ ΖΗΣΩ?ΕΝΑ ΑΤΕΛΕΙΩΤΟ ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΟΥ. ΠΟΙΟ ΣΤΑΥΡΟ ΚΟΥΒΑΛΑΩ ΚΑΙ ΠΟΙΟ ΒΑΣΑΝΟ?ΕΝΑ ΧΕΡΙ ΔΩΣΕ ΜΟΥ ΝΑ ΚΡΑΤΗΘΩ. ΕΝΑ ΣΤΗΡΙΓΜΑ ΝΑ ΠΙΑΣΤΩ. ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΜΟΥ ΓΕΜΑΤΟ ΜΕ ΑΝΑΚΑΤΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΑΝ ΜΑΛΛΙΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΔΥΝΑΤΟ ΑΕΡΑ. ΤΟΣΗ ΠΙΕΣΗ ΓΙΑ ΤΟΣΟ ΜΙΚΡΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ. ΤΟΣΟΣ ΠΟΝΟΣ ΓΙΑ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΣΤΙΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΜΟΥ. ΕΝΑ ΛΑΘΟΣ ΠΟΥ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΚΑΝΑ ΜΑ ΤΟ ΚΟΥΒΑΛΑΩ ΣΑΝ ΧΑΡΑΚΙΑ ΑΠΟ ΜΑΧΑΙΡΙ. ΕΝΑΣ ΔΡΟΜΟΣ ΦΤΙΑΓΜΕΝΟΣ ΓΙΑ ΜΕΝΑ...ΟΧΙ ΑΠΟ ΜΕΝΑ. ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ...ΜΕΓΑΛΗ ΚΟΥΒΕΝΤΑ. ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ?ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΗΝ ΒΛΕΠΩ?ΚΑΝΩ ΕΓΩ ΚΑΠΟΥ ΛΑΘΟΣ?ΠΟΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΠΟΥ ΕΧΩ ΟΤΑΝ ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΖΩΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΩ?ΕΝΑΣ ΠΟΝΟΣ ΚΥΡΙΕΥΕΙ ΤΟ ΣΤΗΘΟΣ ΜΟΥ. ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΜΟΥ ΣΑΝ ΣΑΠΙΟΣ ΚΟΡΜΟΣ...ΕΝΑ ΑΠΟΛΥΤΟ ΚΕΝΟ. ΜΟΝΟ ΔΑΚΡΥΑ. ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΔΑΚΡΥΑ ΣΑΝ ΒΡΟΧΗ ΤΟΥ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ. ΠΟΥ ΕΧΩ ΦΤΑΙΞΕΙ ΑΡΑΓΕ?ΠΟΙΟ ΔΡΟΜΟ ΝΑ ΠΑΡΩ?ΜΑ ΤΙ ΛΕΩ?ΔΕΝ ΕΧΩ ΕΠΙΛΟΓΕΣ. ΕΝΑ ΟΜΙΧΛΩΔΕΣ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΔΡΟΜΟΣ ΠΟΥ ΜΟΥ ΦΤΙΑΞΑΝΕ. ΕΝΑ ΚΕΡΙ ΠΟΥ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ΛΙΩΝΕΙ. ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΦΩΣ ΜΟΥ. ΑΥΤΗ ΚΑΙ Η ΔΥΝΑΜΗ ΜΟΥ.ΜΑ ΠΟΣΟ ΘΑ ΑΝΤΕΞΩ ΜΟΝΟ Ο ΘΕΟΣ ΤΟ ΞΕΡΕΙ. ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΗ ΜΟΥ ΕΛΠΙΔΑ. ΑΥΤΟΣ ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΜΟΥ. ΑΥΤΟΣ ΚΑΙ Η ΑΝΑΣΑ ΜΟΥ. ΠΟΥ ΕΧΩ ΦΤΑΙΞΕΙ ΑΡΑΓΕ?ΠΟΙΟ ΛΑΘΟΣ ΠΛΗΡΩΝΩ?ΜΑ ΤΙ ΛΑΘΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΚΑΝΕ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ?ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΙΠΕ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΤΟΥ. ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΜΙΛΟΥΣΕ?ΜΗΠΩΣ ΕΓΩ ΕΚΛΕΙΣΑ ΤΑ ΜΑΤΙΑ?ΜΗΠΩΣ ΕΓΩ ΕΤΡΕΞΑ ΜΑΚΡΥΑ?ΠΩΣ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΞΕΡΩ?ΕΝΑΣ ΒΥΘΟΣ Η ΨΥΧΗ ΜΟΥ. ΕΝΑ ΑΚΑΡΠΟ ΔΕΝΤΡΟ. ΕΝΑ ΞΕΡΟ ΧΩΡΑΦΙ. ΜΑ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΠΟΥ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΤΟ ΑΜΠΕΛΙ ΑΝ ΤΟ ΦΡΟΝΤΙΣΕΙΣ ΘΑ ΒΓΑΛΕΙ ΚΑΡΠΟ?ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΦΡΟΝΤΙΣΕΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΑΜΠΕΛΙ ΟΤΑΝ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ?ΠΟΣΗ ΔΥΝΑΜΗ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΕΧΩ ΑΚΟΜΑ?ΠΟΣΗ
ΥΠΟΜΟΝΗ?ΜΑ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΘΑ ΠΡΟΤΙΜΗΣΕΙ ΝΑ ΠΙΕΙ ΤΟ ΠΙΚΡΟ ΠΟΤΙΡΙ. ΠΩΣ ΝΑ ΚΑΝΩ ΠΙΣΩ ΕΓΩ?ΣΑΝ ΜΙΑ ΦΛΟΓΑ ΠΟΥ ΤΡΕΜΟΠΑΙΖΕΙ ΣΤΟ ΦΥΣΙΜΑ ΤΟΥ ΒΑΡΔΑΡΗ...ΣΑΝ ΑΓΓΙΓΜΑ ΑΠΟ ΒΕΛΟΥΔΙΝΟ ΜΑΝΤΙΛΙ...ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΘΕΛΩ ΜΟΥ...ΑΥΤΗ ΚΑΙ Η ΔΥΝΑΜΗ ΜΟΥ.ΠΟΣΟ ΝΑ ΠΑΛΕΨΩ ΟΤΑΝ ΞΕΡΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΟΤΙ ΘΑ ΧΑΣΩ?ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΥΡΩ ΜΟΥ ΜΑΥΡΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ ΜΑΥΡΙΖΕΙ ΚΑΙ Η ΨΥΧΗ ΜΟΥ. ΤΟΣΗ ΘΕΛΗΣΗ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΩ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΓΥΡΩ ΜΟΥ. ΜΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΑ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ. ΑΥΤΗ Η ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΜΟΥ. ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΕΙΟΣ. ΤΟΣΗ ΑΓΑΠΗ ΝΑ ΔΩΣΩ ΜΑ ΤΟΣΗ ΠΙΚΡΑ ΝΑ ΠΑΡΩ. ΓΙΑ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΕΠΙΛΟΓΗ ΜΟΥ. ΓΙΑ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΕ ΡΩΤΗΣΕ. ΓΙΑ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΗΘΕΛΑ.ΠΟΙΟ ΛΑΘΟΣ ΚΑΙ ΠΟΙΟ ΠΑΘΟΣ ΠΛΗΡΩΝΩ?ΛΕΝΕ ΕΜΕΙΣ ΚΑΘΟΡΙΖΟΥΜΕ ΤΗ ΜΟΙΡΑ ΜΑΣ, ΤΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΑ ΘΕΛΩ ΜΑΣ. ΜΑ ΠΩΣ?ΠΩΣ ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΕΠΙΛΟΓΗ ΜΟΥ?ΠΟΣΟ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΩ ΜΕ ΤΕΤΟΙΟ ΒΑΡΟΣ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ?ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΝΑ ΜΙΛΗΣΩ ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΜΕ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ.ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΝΑ ΤΑ ΠΩ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕ ΠΙΣΤΕΨΕΙ. ΝΑ ΜΕ ΑΓΚΑΛΙΑΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΣΚΟΥΠΙΣΕΙ ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΜΟΥ. ΤΟΣΟ ΑΔΕΙΟ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ. ΔΕΝ ΤΟ ΑΝΤΕΧΩ. ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΟΥΤΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ. ΚΑΠΟΙΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΜΕ ΜΙΣΩ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ. ΜΑ ΠΩΣ ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΕΠΙΛΟΦΗ ΜΟΥ.ΕΝΑΣ ΞΕΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΞΕΝΗ ΚΑΡΔΙΑ. ΕΝΑΣ ΚΡΥΟΣ ΗΛΙΟΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΠΑΦΩΜΕΝΗ ΥΠΑΡΞΗ. Ο ΧΡΟΝΟΣ ΣΤΑΜΑΤΗΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ ΜΟΥΝΤΑ. ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ ΓΥΡΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΠΑΙΖΟΥΝ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΜΕ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΜΟΥ. Ο ΙΔΙΟΣ ΜΟΥ Ο ΕΑΥΤΟΣ ΓΕΛΑΕΙ ΜΑΖΙ ΜΟΥ. ΤΟΣΟΙ ΠΟΥ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΤΑ ΑΠΑΝΤΑ ΑΠΟ ΜΕΝΑ ΚΑΙ ΕΓΩ ΤΟΣΟ ΑΔΝΑΜΗ ΝΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΩ. ΜΑ ΟΣΟ ΚΑΙ ΑΝ ΦΩΝΑΖΩ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΑΚΟΥΕΙ. ΠΑΝΤΟΥ ΓΥΡΩ ΜΟΥ ΣΙΩΠΗ. ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΠΕΧΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥΣ. ΜΑ ΠΟΥ ΝΑ ΠΙΑΣΤΩ?


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 8
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
χρηστος καραμανος
04-05-2008 @ 05:31
ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΝΑ ΑΚΟΥΣΕΙΣ ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΜΙΛΑΕΙ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΛΕΕΙ ΜΟΝΟ ΑΛΗΘΕΙΕΣ!ΥΠΑΡΧΕΙ.ΨΑΞΕ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟΝ ΒΡΕΙΣ!ΜΠΡΑΒΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΙΣ ΣΟΥ ΤΙΣ ΤΟΣΟ ΤΡΥΦΕΡΕΣ!
το κορίτσι του Μαι
04-05-2008 @ 05:34
με τον Χρηστο ::yes.::
Η ΔΙΝΑΜΗ ΒΡΙΣΚΕΤΕ ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΥΡΟ ΜΑΣ!!!!!!
panta smile
04-05-2008 @ 05:41
απλές σκέψεις...??
αν είναι όλα αυτά τα ερωτήματα που θέτεις έιναι απλά εμένα δεν με λένε Δέσποινα ::whist.::
πέρα απο το θυμό και την απογοήτευση που βγάζει όλο όσο διάβασα έχει δωθεί άψογαααααααα το συναισθημα!!!!!
ΜΠΡΑΒΟΟΟΟΟΟΟΟΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

δεν ξέρω τελικά αν την ζωή μας την επιλέγουμε εμείς με τις πράξεις μας η αν είναι γραμμένη με ανεξίτιλο μελάνι κ ούτε με νιάζει να πω την αλήθεια!όλα γίνονται για κάποιο λόγο,ίσως αν είχαμε την δυνατότητα να τον ξέρουμε δεν θα διάβαζα αυτές τις σκέψεις σου !είναι ο καθρέπτης της ψυχής σου μικρούλα!
κλείσε τα μάτια..άκου τι σου λέει η σιωπή..ίσως σε οδηγήσει εκεί που υπάρχει ένα χέρι να πιαστείς... ::wink.::

karpox
04-05-2008 @ 05:53
σαν να με διαβαζω ... καπου εκει στην πρωτη νιοτη
να σου πω τι εμαθα 20 χρονια μετα..
αυτοι που με πονεσανε ειναι οι ευεργετες μου
αφου με φτασαν ως εδω...

εμεις σκηνοθετουμε την ζωη μας
το οφειλουμε στον εαυτο μας

η δυναμη κρυβεται μεσα μας

μονοι μας μαθαινουμε ολοι να περπαταμε
μην ψαχνεις δεκανικια

αν δεν εισαι με την παρτη σου καλα
δεν θα σαι με κανεναν αλλο

και τελος
αυτος που αυτοσαρκαζεται
δεν σταματα ποτε να διασκεδαζει....
::kiss.:: ::kiss.:: ::kiss.::
Ιππαρχος
04-05-2008 @ 06:04
Πόσο τα νιώθω τα λόγια που γράφεις! Τρυπώνουν στην ψυχή μου και τα ακούω με το στόμα μιας άλλης, σα να ξαναζώ μια νύχτα που δεν ξέρω αν θέλω να ξεχάσω ή να την θυμάμαι για πάντα...
Μην απελπίζεσαι, θα βρεθεί κάποιο χέρι που θα σε κρατήσει, κάποιος που θα νοιαστεί για σένα. Μην του γυρίσεις την πλάτη αν πραγματικά αξίζει. Μην αφήσεις το παρελθόν να φοβίσει το μέλλον. Μην καταστρέψεις δύο ζωές...
Δεν ξέρω αν τα "μην" μου σε πείθουν. Είναι λόγια που θα ήθελα να τα πω αλλού και τα ακούς εσύ...Ίσως να λέω ανοησίες....Να προσέχεις...
Ναταλία...
04-05-2008 @ 06:51
ΜΕ χρηστος καραμανος και Ιππαρχο
::love.:: ::hug.:: ::kiss.::
sylia_218
04-05-2008 @ 07:24
αχ...να ξερες ποσο πολυ σε νιωθω...καθε σου λεξει αντιπροσωπευει κι εμενα...μοιαζουν πολυ με δικες μου σκεψεις,με δικια μου σελιδα απ το ημερολογιο...αχ...πραγματικα σε νιωθω.... ::hug.:: ::kiss.:: ::angel.::
iptamenos_gatos
04-05-2008 @ 08:10
πριγκιπισσα μου θυμιζεις γραφες του βασλαβ νιζινσκι δεν ξερω αλλα πολλες φορες με τρομαζει το γεγονος οτι μοιαζουμε τοσο πολυ στην πραγματικοτητα αν και ειμαστε τελειως διαφορετικα ατομα...

ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΠΕΧΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥΣ. ΜΑ ΠΟΥ ΝΑ ΠΙΑΣΤΩ?

ξερεις μου θυμισε ενα ποιημα ενος σαλονικιου του κωστα του λαχα...

τα λογια μου της νυχτας μεταναστες
σε δρομολογια χωρις επιστροφη
ασ τις πλατειες να βογγουν
σου λεω αστες ισως με βρεις
μες στην επομενη στροφη.

πριγκιπισσα μου ξερεις πως μπορεις να διαβασεις τι εχω μεσα στο μυαλο μου καθε στιγμη και σημερα το εκανες για ακομα μια φορα βγαζοντας στην επιφανια αυτα που παντα σκευτομαι και ανομολογητα τα τραγουδαω στην ονειροχωρα

σαγαπω πολυ

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο