| |
Το μελανι απλωνεται σε ολη
Τη σελιδα, μιλησαμε
Αλλη μια φορα για να αγκαλιασουμε
Ο ενας τον αλλον σε μια στιγμη
Που μυριζε βανιλια και σουρουπο
Οι μερες ολες ιδιες μοιαζουν
Λυπη γεμιζουν οι καρδιες μας
Δακρυα τρεχουν απτα ματια μας
Βαρυ συννεφο μας σκεπαζει.
Μαθαιναμε να αγαπαμε
Ν'ανοιγομαστε
Να παιρνουμε τα πραγματα στα χερια μας.
Η ελπιδα μας κρατουσε δεμενους
Για 12 μηνες η καρδια μου στον ουρανο πετουσε
Τα φτερα της ανοιγαν και απλωνονταν.
Ομως οι στιγμες εκεινες τελειωσαν
Καθως η πορτα ανοιξε
Μπερδευοντας τα συναισθηματα μας...
Ναι, μπερδευτηκαμε, και ψιθυρισαμε «αντιο»
Μα ακομη και τωρα
για μενα,
Δεν υπαρχει καλυτερη προσκληση στη αγαπη ,
απο το να αγαπησεις πρωτος
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
