iokasth
06-05-2008 @ 03:05 | Ποτέ δεν πίστεψα τα όνειρα που μ΄άρεσαν
Μα ποιός θαρρείς ευτυχισμένος ότι βρίσκεται?
Ημουν εκεί, μες στης σεμνότητας το άπειρο
Σ΄αυτόύς τους στίχους, μα και σ΄όλόκληρο το ποίημα, τι σχολιασμό
να γραψω... τιμή μου που το διάβασα, και σε ευχαριστώ.
Καλό σου Μεσημέρι φίλε μου, νασαι καλά.
ΝεφΕλλη
| |
ΕΛΕΝΗ21
06-05-2008 @ 03:10 | Είναι πράγματι, υπέροχο. | |
Ναταλία...
06-05-2008 @ 03:35 | Ή ο τυπάκος στην γωνιά που απιθώνεται
και με τα όσα λιγοστά, χαρά να κλώθει
μέσα στα όρια του «δύναμαι» ν’ απλώνεται
και να σπορπά κάθ’ ευτυχία που τη νιώθει ?
-.-
Χρήστο υπέροχο σ΄ευχαριστώ που το διάβασα ::yes.:: ::up.:: | |
Dimitri Favvas
06-05-2008 @ 03:40 | Είναι και κείνοι όπου ξύπνιοι βλέπουν όνειρα
και που ο πόθος ζωντανός τους κυβερνάει
τους ταξιδεύει στης αλήθειας τα απόμερα
και το κρασί της ουτοπίας τους κερνάει
Καλημέρα Δήμαρχε | |
Άθη Λ.
06-05-2008 @ 03:46 | λες αλήθειες Σπουργίτη μου.... ::love.:: | |
swordfish
06-05-2008 @ 03:52 | Σίγουρα ο τυπάκος που μέσα στα όρια του ''δύναμαι'' απλώνεται!...Καλό μεσημέρι Χρήστο! | |
AlexSAI
06-05-2008 @ 05:12 | Την καλησπέρα μου !!! ::yes.:: | |
CHЯISTOS P
06-05-2008 @ 06:11 | Την αγάπη μου σε όλους σας ! Καλησπέρα ! ::love.:: | |
Μαρία Χ.
06-05-2008 @ 06:40 | Την Αλιφέρη μου θυμίζεις !! Χα, χα, χα !!! ::razz2.::
(Ευτυχώς δεν συγκαταλέγομαι στους όλους.. σιχαίνομαι τα σάλια σου ! Mπλιάξ !) | |
Μαρία Χ.
06-05-2008 @ 06:43 | "... ΠΡΕΠΕΙ να κυλά..."
Ξεχασιάρη.. ε, ξεχασιάρη !!
Αλτσχάϊμερ από τώρα ρε παιδάκι μου ???!!! ::laugh.:: ::razz2.:: | |
ΓιΟΥΛΗ_Τ
06-05-2008 @ 11:32 | ξεχειλιζεται σημερα ολοι πως με συγκινειται ....
...........................
Ή ο τυπάκος στην γωνιά που απιθώνεται
και με τα όσα λιγοστά, χαρά να κλώθει
μέσα στα όρια του «δύναμαι» ν’ απλώνεται
και να σπορπά κάθ’ ευτυχία που τη νιώθει ?...
... Θεριακλη μου και πιο περα απ τα ορια ακομη.. ::love.:: | |
justawoman
06-05-2008 @ 14:36 | Ο συνειρμός, του συνειρμού, ω! συνειρμέ
κοίτα να δεις τώρα τι μου 'βγαλες στην επιφάνεια
σχεδόν είχα ξεχάσει ότι το είχα γράψει
Δε με χωράει ο χρόνος
Πηγαινοέρχομαι άσκοπα
στα θέλω και στα πρέπει.
Τα φτερά μου, κάποτε πελώρια
με ταξίδευαν στα μυστικά
μονοπάτια των εποχών.
Νιόβγαλτη αλαζονεία
στο σεργιάνι.
Μα δεν ήμουν πουλί
κι η απείθεια τιμωρείται.
-καταδίκη, μυστική
συνομωσία των θεών-
Τώρα,
εσύ ψυχή στα ουράνια
με δανεικά φτερά,
κι εγώ αγκαλιά
με άσκοπα καλοκαίρια
κι αιματηρές πανσέληνους.
με τις υγείες μας Χρήστο
Υ/γ γλυκά και όμορφα θα 'πρεπε... αλλά συνήθως αιματηρά και δύσκολα συμβαίνει... δε βαριέσαι ζωή είναι θα πέράσει ::wink.:: | |
TAS
06-05-2008 @ 14:53 | ούτε που δέχθηκα στις σκέψεις μου τις πλύσεις . . | |
 |
