| |
| | Άφησε με δεν θέλω να πληγωθώ |  | | | Τόσο καιρό το μέλλον μου γινεται σκοτεινό, και στη καρδιά μου οι σφιγμούς μου ελλετώνονται, καθώς όπως το χιόνι το κορμί μου παγώνει. | | |
Περπάτησα στα σύνορα του αγνώστου,
με συντροφιά τ' απέραντο κενό.
Κάπου στα βάθη εκεί, στο μέλλον,
αντίκρισα μονάχα παρελθόν
και δυσοσμία από πτώματα σαπισμένα.
Και ξαναγύρισα και πάλι στο παρόν,
να δω λουλούδια από τα μάτια σου να βγαίνουν,
που σαν τον ήλιο λαμπερά με μαγνητίζουν.
Όμως κι εσύ, φτωχό παιδί,
όπως κι εγώ τριγυρνάω στη κόλαση,
έτσι με έκανες να γράψω αυτό το ποίημα.
Με άφησες να σκέφτομαι λόγια βασανισμένα,
γραμμένα σε χαρτί από σπασμένη πένα,
με έκανες να προσπαθώ να δω μεσ' το μυαλό σου,
όνειρα και σχέδια πολλά.
Τώρα εγώ,
μόνος,
γυμνός από αξιοπρέπεια και δόλο,
περιπλανιέμαι στο δικό μου το μυαλό,
ψάχνοντας εσένα μόνο.
Έλα αν θες κι αγκάλιασέ με!
Μ' ένα φιλί σου φλογερό έλα και δόξασέ με!
Περπάτησε μαζί μου στο άγνωστο,
κι αν δεν σ' αρέσει άφησε με.
Στο μέλλον,
μια περιοχή αντίκρισα όλη κι όλη,
Αλεξανδρούπολη τη λέγανε τη πόλη,
και μπήκα μέσα για να σ' αισθανθώ,
το κορμί σου ν' αγκαλιάσω και να σε θυμηθώ.
Δεν ξέρω τι άλλο να πω!
Φωτογραφίες σκίζω να ξεχάσω,
καίω τα γράμματα που ήθελα να γράψω,
σπάω και την οθόνη του κινητού,
για να μη μπορώ να σε κοιτάξω.
Μα σα φεγγάρι πάλι λάμπεις το πλανήτη,
πάλι τη πόρτα θ' ασφαλίσω με το σύρτη,
με τα κλειδιά μου θα κλειδώσω την εξώπορτα και θα τα πετάξω,
για να μην φύγω από εδώ και έρθω να σ' αγκαλιάσω.
Δώσε αν θες στα χέρια μου το κώνειο ν' αρπάξω,
κάνε το μέλλον λαμπερό να σε ξανακοιτάξω.
Όμως τα λόγια μου τ' αρπάζει το κενό,
τα συναισθήματά μου τ' αγκαλιάζει ο πόνος.
Το λόγο μου δεν άφησα απόψε να βγει,
για να μην πει το "σ' αγαπώ" και σε τρομάξει.
Ένα περιστέρι νεκρό στο χώμα θα αράξει,
και την ψυχή μου με το ράμφος θα αρπάξει,
για να πεθάνω και να μη σ' αναζητώ,
ποτέ να μη σε αντικρίσω.
...Για να μη πληγωθώ...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | 1/11/2006 | | | |
|
Ναταλία...
12-05-2008 @ 04:47 | Μα σα φεγγάρι πάλι λάμπεις το πλανήτη,
πάλι τη πόρτα θ' ασφαλίσω με το σύρτη,
πανέμορφη ποιήση ::yes.:: ::up.:: ::up.:: | | zennoula
12-05-2008 @ 06:07 | ::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | | φραγκοσυριανος
12-05-2008 @ 09:32 | ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ ΚΟΜΑΤΙ ΝΑΣΑΙ ΚΑΛΑ. ::love.:: ::up.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
