| |
σαν άγιο κάλεσμα σαν ένας πρωτεστάντης
σαν σταυροφόρος που κοιτάζει απο μακριά
λάβαρο βλέπει να υψώνεται απάνω
και η τρομπέτα παίζει δυνατά
εμβατήριο που θυμίζει αρώματα απο αίμα
και φωνές που ξεψυχάνε πανικό
πόσο τα άλογα άνετα πατάνε
πτώματα που βρίσκονται εκεί κι εδώ
λευκή ολόλευκη σημαία κρατάει
υποκλίνεται στο λάθος αυτό
και ήλιος απο πάνω κεραυνοβολάει
μα δεν είναι αρκετός
δεν είδαν δε πρόσεξαν
την ορφάνη του ηλικία
ο αριθμός των χρόνων του μονός
χωρίς ζευγάρι χωρίς καμια αμαρτία
και 'συ του έκοψες το κεφάλι και ρυγούσε
το σώμα εμοιαζέ σα ψάρι που στη στεριά θα κολυμπούσε
μα έπικοινωνούσε ακόμα
ο εγκέφαλος με το στώμα
κι αφησέ μια λέξη
απο αίμα στο χώμα να σχηματιστεί
"Συγχώρα" τους δε ξέρουνε τη κάνουν
μου θύμισε κάτι ταινίες στο σταυρό
που κάθε τόσο της βάζω να τις δώ
γιατί θυμάμε πως τα πάθη τα περάσαν όλοι
και ποτέ εγώ
"Συγχώρα τους" το έψαλλε η παίδικη φώνη του
και 'γω γονατιστός στα πόδια μου να μη μπορω να βγώ
η ίριδα κι ο εγκέφαλος αδυνατούσαν
ν' αφήσουν το βλέφαρο του ανοικτό...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
