| |
Σε ολοπράσινο αγρό
μία σειρά ηλιοτρόπια
μ'ολόλευκα ήλιους τόπια'
ένα γυρνάει και πέφτει,
σαν λαβωμένο σώμα,
νεκρό κοιτάει το χώμα.
Μες το σκοτάδι του σπιτιού
γοργού,ταχύ ανασεμού
κραυγή του δίνει χρώμα,
ως πότε, ως πότε ακόμα;!;
Ηχεί λυγμός ξαγρυπνινός
κι ομοιάζει ο ύπνος με καπνός,
που βγαίνει από στόμα
χιλι'αγριεμένων αγριμιών
χίλιων αθάνατων βουνών,
της μάνας μαύρος σπαραγμός.
Το σπάργανο της ο υγιός
στ'όραμα κείτεται νεκρός
ίδια μια θλίψη κι ο καημός
εκί,εκεί... στο χώμα!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
