Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Παλιό μου σπίτι
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130598 Τραγούδια, 269424 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Παλιό μου σπίτι
 Σήμερα, γράφτηκε για το παλιό μου σπίτι "το τέλος".... καλό σας βράδυ
 
Παλιό μου σπίτι, ήσουν κάποτε κομμάτι μου
τότε, παλιά, καλές στιγμές είχες περάσει
τα όπλα σήμερα παρέδωσες σε χέρια άγνωστα
στο γύρισμα της κλειδαριάς πήγες να κλάψεις

οι τοίχοι μέσα σου, βογγούσαν με παράπονο
κι όλα τα έπιπλα λες και ζωντάνεψαν, μιλούσαν
αν μέσα έμπαινε κανείς, δεν θα σε άκουγε
μα εγώ το ξέρω, σήμερα, όλα πονούσαν

μές στην ψυχούλα μου το ξέρω πως σε ένιωσα
να' ταν στο χέρι μου, θα σε κρατούσα ζωντανό για πάντα
όταν σε κλείδωσα, μέσα μου ράγισα και έλιωσα
δεν το μπορούσα να σε κάνω απλά στην μπάντα

όπως και να' χει, θα' σαι πάντοτε στη μνήμη μου
τα χρόνια που' ζησα εκεί, θα τα θυμάμαι
θα' ταν αλλιώς αν ήταν μόνο στην ευθύνη μου
σπίτι παλιό, με την ανάμνηση, πια θα κοιμάμαι

Άθη Λ.


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 23
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες,Αναμνήσεις & Βιώματα
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Γράφω σε άψυχο χαρτί με συμπαθητική μελάνη..
 
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
27-05-2008 @ 14:10
::theos.:: ::yes.:: ::theos.::
iokasth
27-05-2008 @ 14:17
ΑθηΛ. μου, τι μου θύμισες, τι μου ξύπνησες.
Καληνύχτα σου.
Ν
Xωρολάτρης
27-05-2008 @ 14:25
Σε νοιωθω..να συνεχισεις να το αγαπας..πιο πολύ τωρα..πιο πολύ..
Άθη Λ.
27-05-2008 @ 14:50
Ελπήνορα, Νεφέλλη μου, Χωρολάτρη, σας ευχαριστώ που περάσατε από το βιωματικό μου... ::rol.::
LILA KIRA
27-05-2008 @ 14:56
::sad.:: ::sad.:: ::hug.::
Α.Ε. ΕΠΕ
27-05-2008 @ 14:59
Δεν βογγούν οι τοίχοι, θα σου έλεγα, αν δεν έτρεχαν τα μάτια μου.
Μα ποτέ δεν πετάμε ένα κομμάτι της ζωής μας.
Μέσα σ' αυτό, είναι και το σπίτι των παιδικών μας χρόνων, ας τους το χαρίσουμε, παρηγοριά μας, ότι μέσα του θα καταφεύγουν οι πιο τρυφερές μνήμες της ζωής μας.
::hug.:: ::love.::
Ναταλία...
27-05-2008 @ 15:59
όπως και να' χει, θα' σαι πάντοτε στη μνήμη μου
τα χρόνια που' ζησα εκεί, θα τα θυμάμαι
θα' ταν αλλιώς αν ήταν μόνο στην ευθύνη μου
σπίτι παλιό, με την ανάμνηση, πια θα κοιμάμαι

¨Αθη μου τι μου θύμησες ::yes.:: ::love.:: ::hug.::
zennoula
27-05-2008 @ 17:04
::love.:: ::hug.:: ::kiss.::

a8h moy poly tryfero
CHЯISTOS P
27-05-2008 @ 18:02
Κλείνω στο βιός μου αναμνήσεις αξεπέραστες
και στο κουφάρι μου ψυχές μόνο ριγούνται
με μνήμες στίλβες, ανεξίτηλες κι αγέραστες
π’ όλοι με δέος στη θωριά μου συγκινούνται.

Είμαι το πλίθινο σπιτάκι το ερείπιο
το χαμηλό με μια αυλή χορταριασμένη
με μια απλότητα στο σχήμα του το ήπιο,
μα μια μεγάλη ιστορία κι αγιασμένη

Στέκω γυρτό, με συντροφιά τα ενθυμήματα
χωρίς λαχτάρες παιδικές να με φωνάζουν
μόνο πελώρια μυρωδάτα αγιοκλήματα
την σφραγισμένη μου την πόρτα ν’ αγκαλιάζουν

Είμαι το πλίθινο σπιτάκι το παμπάλαιο
οπού στα σπλάχνα μου ζουν μόνο αναμνήσεις
κι είμαι στ’ ανθρώπου την ζωή ένα κεφάλαιο
που πίσω ουδέποτε μπορείς να το γυρίσεις.

Είμαι εκεί, πιστός ταγός του πεπρωμένου μου
μα είμαι αγέρωχο, απέναντι στην σήψη
μ’ όπλο το χρέος του χρησμού του στοιχειωμένου μου
να πολεμώ της εγκατάλειψης την θλίψη.

Μα πού και πού, νιώθω παράξενα σκιρτήματα
σαν διαισθάνομαι λαθραία σε μίαν άκρη
παλιών ενοίκων τα «τυχαία» ξεστρατήματα
καυτό να χύνουν κάποιας μνήμης ένα δάκρυ.


Ένα δάκρυ και από μένα, Άθη μου..
arpistre
27-05-2008 @ 18:16
αν σε βοηθάει:
δεν αλλάζει τίποτα
ο,τι θυμόμαστε, παραμένει ζωντανό
κι ο,τι θα ξεχάσουμε, ήταν η ώρα του να φύγει

και η δημιουργία σου, συναισθηματικά φορτισμένη
::smile.::
TROUKINI
27-05-2008 @ 22:33
ΚΑΛΗΜΕΡΑ......ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ ΑΘΗ.....ΕΣΥ ΘΥΜΑΣΑΙ ΟΣΑ ΠΕΡΑΣΕΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΟΣΑ ΠΕΡΑΣΕ ΜΕ ΕΣΕΝΑ...
isidora
27-05-2008 @ 22:37

Σε πολλές σκέψεις με βάζεις...
ωραίο!
ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΠΑΠΠΑΣ
28-05-2008 @ 01:08
Έγραψες πάλι Αθηνά. ::up.::
Όταν δεν σε πιάνου και σένα τεμπελίτσες
κάνεις θαύματα. ::hug.::
AlexSAI
28-05-2008 @ 03:39
Την καλησπέρα μου !!! Υπέροχο ... ::yes.:: ::theos.:: ::kiss.::
panta smile
28-05-2008 @ 05:43
όπως και να' χει, θα' σαι πάντοτε στη μνήμη μου
τα χρόνια που' ζησα εκεί, θα τα θυμάμαι
θα' ταν αλλιώς αν ήταν μόνο στην ευθύνη μου
σπίτι παλιό, με την ανάμνηση, πια θα κοιμάμαι
ΥΠΕΡΟΧΟΟΟ!!!!!!!!!!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Nefeligeretis
28-05-2008 @ 06:31
Μπράβο Αθη! Συγκλονιστικό. Μίλησες!
Ιππαρχος
28-05-2008 @ 06:51
Πόσο νοσταλγικό!
Άθη Λ.
28-05-2008 @ 11:26
Σας ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σας φιλοι μου στο βιωματικό μου! και τους φιλους που δημοσίευσαν ποιήματα με το ίδιο περιεχόμενο... έχει σημασία για μένα... να' στε καλά! ::love.::
Ελένη Καιγή
01-06-2008 @ 11:46
Άθη από τα λίγα που έχεις γράψει κ εκφράσει!
lenafirma
30-06-2008 @ 13:15
teleio teleio .. me agikse polu ... fainete epeidi ki ego afisa to patriko mou .. mpravo sou kopellia
agrafos
14-07-2008 @ 13:16
ΔΙΑΒΑΣΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΛΙΓΟ.....ΑΡΓΑ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ
ΑΤΟΦΙΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΑΠΟ ΑΤΟΦΙΟ ΑΝΘΡΩΠΟ
adespotoi
14-07-2008 @ 13:34
Τα παλιά πράγματα πεθαίνουν όταν τα ξεχνάμε.
Αφήσαμε τα ζεστά σπιτικά μας όσο φτωχά και να ήταν
και ζούμε στις μπετόν αρμέ φυλακές μας με τις ανέσεις μας κι είμαστε ευχαριστημένοι, ας γελάσω για να μη μας
στείλω στον αγύριστο, Αθηνά.
dodoka
14-07-2008 @ 13:56
H νοσταλγία ειναι ίδιον χαρακτηριστικό των ευαίσθητων ανθρώπων κι εσυ διαθέτεις αρκετή ευαισθησία φίλη μου. πολυ όμορφο!!! ::hug.:: ::yes.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο