| |
| | Η σκάλα |  | | |
Είναι μια παλιά στριφογυριστή σκάλα,
φορτωμένη με τη σκουριά πολλών αιώνων
που βαραίνει κάθε τόσο με βήματα
κι ανάσες διακεκομμένες εραστών
Στέκεται σε ένα ερειπωμένο σπίτι και
στα κλήματα των πύρινων καρπών
Βαριανασαίνει
σ' όλες τις καταιγίδες και ίδια πάντοτε
περιμένει, νηφάλια και υποψιασμένη,
τα μέλλοντα τριξίματα,
το ενθύμημα του χρόνου.
Είναι μια σκάλα που οδηγεί σε μια αδειανή ταράτσα,
απ' τις άκρες της, αλήθεια, χαζεύει κανείς ως την Ανδρομέδα
κι ως τις φωτεινές "ουρές των κομητών".
Στα ρήγματα της σφηνώνονται όπως-όπως τα καλοκαίρια,
σ' αυτά ξεθωριάζει γαντζωμένη η νοσταλγία μας και είμαι τόσο
αδίστακτος ώστε σκοντάφτω μονάχα
στα πιο αδιαφανή από δαύτα
Είναι μια σκάλα που δεν οδηγεί πουθενά
παρά με αναλύει σαν έργο τέχνης
Με σιγουριά, δεν είναι ό,τι πιο εύκολο
τα μεγάλα ταξίδια μας
μα δεν θα τολμήσω να σου φωνάξω
ποτέ ξανά πρόσεχε.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | hamachein@hotmail.com | | | |
|
κώστας νησιώτης
03-06-2008 @ 00:34 | Είναι μια σκάλα που δεν οδηγεί πουθενά
παρά με αναλύει σαν έργο τέχνης
εισαι υπεροχος, ρε θηρίο, μπράβο σου, αυτο ειναι γραφη! | | Κατσοράκι
03-06-2008 @ 02:33 | mpravoooooooooooooo ::theos.:: ::up.:: | | oulaloum
03-06-2008 @ 08:22 | Να 'στε καλά φίλοι μου! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
