| |
Ξημερώματα, τα βήματα του άφηναν ίχνη στην κρύα άμμο. Περπατούσε για ώρα, που και που σταματούσε και κοιτούσε το τοπίο, όλος ο τόπος αναμνήσεις, όλος ο τόπος γεμάτος πόνο από το άδικο και το αστέριωτο. Ξυπόλυτος ένιωθε το νερό της θάλασσας να τον γαργαλάει, κρύο νερό, τον προσκαλούσε για να βυθιστεί, όχι στις σκέψεις, αλλά στην ηρεμία, στην γαλήνη. Χαρτιά Α4 τυλιγμένα ρολό στην τσέπη του παντελονιού του, τα μαλλιά του τώρα άρχιζαν να μακραίνουν, περίπου έως την αρχή του λαιμού του. Το πουκάμισο ελαφρύ, ανοιξιάτικο, έδενε το σώμα του νεαρού, τζιν φορούσε…
Συνέχισε να προσωρά χωρίς κάποιο προορισμό και ένιωσε σαν αποξενωμένο παιδί του πρώην νυχτερινού τοπίου. Όταν έφτασε στον σπίτι του, άνοιξε την πόρτα και άφησε τα κλειδιά στο κοντινό καναπέ. Ξάπλωσε δίπλα στην επίγεια όαση που κοιμόταν, άκρως νωχελικά στο κρεβάτι. Σαν να μην είχε φύγει όλο το βράδυ. Η ηλικία του, θα ήταν γύρω στα 20, όλα θυμίζουν επαναστάτη. Η φωνή της κοπέλας, τον ταράζει. Δεν του κάνει σκηνή ζηλοτυπίας, τον έχει μάθει πια! Σηκώνεται και απλά πάει να φτιάξει καφέ. Τι την κρατάει εκεί δεν ξέρει πια ούτε η ίδια. Πάντα η ίδια συστηματική περίεργη συμπεριφορά, μυστικοπάθεια και ανασφάλεια σε όλο του το μεγαλείο. Δεν παραξενευόταν πια, είχε συνηθίσει την συμπεριφορά της ανώτατης αυτής συγγραφικής του, μεγαλειότητας! Ακατέργαστο πνεύμα, μούσα του η Ηρώ, ωραία κοπέλα, μεσογειακών χαρακτηριστικών και κυρίως ατέλειωτης ομορφιάς. Καστανά μαλλιά έως στην μέση και ψηλή κοπέλα, καστανά στο χρώμα του πικραμύγδαλου τα μάτια της και το δέρμα της ξανθωπό! Τους έδενε ένας νεανικός έρωτας, τους χώριζε ο φόβος για το άγνωστο, ειλικρινά ο φόβος για το ανώφελο λάθος του έρωτα τους τάραζε τον ύπνο της «αγάπης» τους. Ο Άρης όμως δεν έκανε καν τον κόπο να εξηγήσει, απλά την πήρε αγκαλιά και την φίλησε στο μέτωπο. Κάθισαν στο μικρό ξύλινο τραπέζι και ήπιαν τον πολυπόθητο καφέ, μπας και θυμηθούν κάτι από τι είχαν γνωρίσει τόσο καιρό μαζί…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 8
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
