| |
χρόνια που πέρασαν ,
χρόνια που ζω
τις τρύπες θυμήθηκα
κλειστές εδώ και καιρό
τις τρύπες που χάραξα
βαθιά στο μυαλό
μολύβι ξυμένο
μα λείπω εγώ
και τρέχω
ξανά και ξανά
να γράψω για κείνο
που ακόμα πονά
χρόνια που πέρασαν
και έφτασα εδώ
το ένα το πόδι ριγμένο
μισώ το κενό
μισώ
που βλέπω τα πάντα
χωρίς να σταθώ
κι έχω το σώμα πεσμένο
θαρρώ
να βλέπει το κόσμο
μες στο θυμό
κι η τρύπα δεν κλείνει
γελάστηκα ενώ,
την είχα κλεισμένη
βαθιά μες το μυαλό
αυτή ανοίγει και βγάζει
ρυθμό
χρόνια που πέρασαν
χρόνια που ζω
το πρόβλημα άραγε
το χω εγώ?
μες στην καρδιά
μου τα φύλα ξερά
μαράθηκαν όλα
πήραν φωτιά
κι είναι το σπίρτο αναμμένο
στο χέρι κρατώ
μπαρούτι μυρίζει
και γω κλεισμένος
στου μυαλού
κελί μοναχικό.
τα μάτια στο τέλος γυρίζω
να δω
τις τρύπες
που τρέχουν
λέξεις που λένε
πως φταίω εγω.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
