| |
[align=center]
Νιώθω άδεια όσο είμαι μακριά σου
Και μ' ανασταίνουν πού και πού οι αναμνήσεις
Το σώμα μου ζητώντας τ' άγγιγμά σου
Λιώνει από έρωτα, στενάζει απ' τις αισθήσεις
Το βλέμμα μου στη θάλασσα ξεχνιέται
Κι όλο γεμίζει με γαλάζιο, σ' αναμένει
Κι όσο στα κύματα χάνεται αργά, πλανιέται
Οι Μνήμες το ξυπνούν, φωτιά αναμμένη
Χαμογελούσε στη θωριά μας το φεγγάρι
Μύριζε κρίνα η αυγή του έρωτά μας
Γέμιζε ροδοπέταλα κάθε που αφήναμε χνάρι
Γέμιζε η νύχτα μουσική, σκοτάδι απ' τη χρειά μας
Κι η φύση γαληνεύει στη σιωπή μας
Φλερτάρει με τον ουρανό, πράσινο και γαλάζιο
Όταν τα μάτια μαρτυρούν την ποίησή μας
Ψάχνοντας στη μαγεία τους το ιδανικό απάγκιο
...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
