| |
ʼνοιξα την πόρτα,έκανα ένα βήμα
και βρέθηκα στο βασίλειο της καρδιάς της
Μυρωδιά από κερί βανίλιας μου χάιδεψε απαλά τη μύτη
Μια ζεστή αύρα οικειότητας με ακούμπησε στον αριστερό ώμο
Τα ρούχα της στο πάτωμα ήταν πεταμένα και λερωμένα σαν τα αδέσποτα
Η λεβάντα μύριζε έντονα από το ανοιγμένο συρτάρι με τα κοσμήματά της
Το σταυρουδάκι που της είχα χαρίσει ήταν ακόμη στο κουτάκι
Τα βιβλία σωριασμένα στο θρανίο της σχημάτιζαν στο μυαλό μου εικόνες από τα σχολικά χρόνια
Ο αέρας από το παράθυρο
μετροφύλλιζε τα τετράδια με τα
ποιήματά της
Φωτογραφίες πεταμένες στο μικρό
τραπεζάκι θύμιζαν εφηβικά όνειρα
Οι αφίσες στον τοίχο αιώνια κολλημένες με έτρεχαν από πίσω
Το μονό της κρεβάτι με τα
τσαλακωμένα σεντόνια μου φώναζε να το αγκαλιάσω
Εκείνη στεκόταν σε μια γωνίτσα, μοναχή όπως πάντα
Δεν είμαι σίγουρος αν έκλαιγε ή αν γελούσε..
Ένιωθα τα πάντα να με περικυκλώνουν
Όλα μου φώναζαν να γυρίσω πίσω
Το δίλημμα δεν μ' άφηνε να κλείσω την πόρτα πίσω
Οι αναμνήσεις πολλές μα και ο πόνος αφόρητος δεν έδειχναν το δρόμο που έπρεπε να τραβήξω..
Τώρα βρίσκομαι ακόμη εδώ
στο ίδιο σημείο αναποφάσιστος..
Μεταξύ μιας καινούργιας αρχής και ενός γλυκόπικρου παρελθόντος..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
