Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: μνήμη βρυκόλακας
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130598 Τραγούδια, 269424 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 μνήμη βρυκόλακας
 
Σουλατσάρει το ψάρι στο βυθό
κι η ακριβή θωριά σου στ' όνειρο.
Είμαι γεμάτος τρύπες
χώνω τα δάχτυλά μου δε πονώ
βγάζω κάτι σα πύο- θα φταίει η πανσέληνος.
Είμαι άδειος κατρακυλάω στο χώμα
σα τσουβάλι σα περιπέτεια.
Είμαι κενός οδηγός τυφλών
ο μέγας τυφλοπόντικας
έχασα τα μάτια μου και το μυαλό μου.
Πισθάγκωνα δεμένος
ανταλάσσω χειραψίες
κι έχω ένα σουγιά στην παλάμη
που τρυπάει τα χέρια τους.
Μελοδραματικά υφίσταμαι το τέλος
πριν καν υπάρξω πριν κλάψω.
Χώθηκα στη γη για να τη συνηθίσω
πανάξιο πτώμα με τη χειρονομία της φυγής
κι ήρθες εσύ σαμποτερ του θανάτου μου
με μνημες που αγκυλώνουν και με κόβουν
με ξέθωρα μάτια ικετευτικά
με την άδικη προσμονή
με τα βάραθρα.
Θάρχεσαι να μου επιστρέψεις το εγκλημά μου-το δίχως άλλο.
Μα να ξέρεις: εμένα σκότωσα.
Κι ο πόνος ξέσκισε τα σώματα
πέρασε αντίπερα
άλαλα στόματα αφήνοντας πίσω
μια οπτασία που μεγαλώνει σε ηλικία με το χρόνο
γιατί εσύ είσαι πάντα ίδια
εκείνον τον καιρό
στο σταματημένο μυαλό μου
με τα άναρθρα επιφωνήματα
και την τόση πίστη.
Όλο τον σπαταλημένο καιρό μάτια μου
προσέχω πολύ στα όνειρά μου
να μη σ΄αγγίξω ακριβή μου
να μη χαλάσω τον ιστό σου
παγίδα μου.
Αν ένα εντομάκι είμαι
και μ'έχεις καταπιεί
εγώ το θέλησα.
Είμαι γεμάτος τρύπες
και σ' αγαπώ-
το ξέρω: άδικα.


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 3
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
Ναταλία...
04-07-2008 @ 05:25
πολύ καλό ::yes.:: ::up.:: ::yes.::
Αστεροτρόπιο (Jeny)
04-07-2008 @ 07:56
μνημες που αγκυλώνουν και με κόβουν

αυτό με έκανες να νιώσω, το είπες τέλεια.
τα σέβη μου Γιάννη.
justawoman
04-07-2008 @ 13:56
Ναι έχεις δίκιο Γιάννη, ίδιο το θέμα, άλλη η οπτική
Μνήμη δόκανο είναι η δική σου αναφορά,
αυτή που σε κρατά παγιδευμένο και συνεχίζει να πληγώνει.
Μερικές από τις εικόνες, ειδικά στην αρχή, μου φάνηκαν αποτρόπαιες
αλλά δεν ήταν ικανές να μου χαλάσουν την αίσθηση ενός κατά τα άλλα πολύ ωραίου ποιήματος

(διόρθωσε πληζ τα πληκτρολάθη σου)

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο