| Φεύγουν τα χρόνια σα νά'ταν τρένα
δρόμοι παράξενοι μας πήγαν μακριά
φιλώ στα χείλη σου δυο ξένα χείλη
κι εκστασιάζομαι σε ξένη αγκαλιά.
Είσαι μια πόρτα που δεν άνοιξα ποτέ μου
μία εικόνα δίχως χρώμα και πανί
είσαι φτηνή κι εγώ σ' αγάπησα θεέ μου
και το πληρώνω κάθε μέρα πιο πολύ.
Δεν έχω λόγια το παράπονο να γράψω
μου'χει τελειώσει πια η δύναμη αυτή
θέλω μονάχος να μείνω και να κλάψω
να φωνάξω πως με σκότωσε αυτή.
|
| | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | Σχόλια: 0 Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | |
|