Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Διαλογος με τον εαυτο μου
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130398 Τραγούδια, 269368 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Διαλογος με τον εαυτο μου
 
Τον κόσμο πιά τον αντικρύζω
Σαν πληγωμένο ελάφι το φονιά του
Ξενύχτης τριγυρνώ κι όλο δακρύζω κι όλο καπνίζω
Απο τσιγάρα ασήκωτα του αργού θανάτου

Οι καιροί μου είναι τόσο λίγοι
Εγώ εδώ κι αλλού η ζωή,κόσμοι χωρισμένοι
Χωρίς της,δρόμο το μάτι δεν ξανοίγει
Ανάμεσά μας,μήτε πλοίο για να μας δέσει μήτε γέφυρα χτισμένη

Έξω απο τις δίπλες του με πέταξε ο χορός
Κι απόμεινα σκυφτός,απόκληρος και μόνος
Για να την φτάσω δεν φτάνει πια ο καιρός
Φεύγει,περνά και δεν σιμώνει ο χρόνος

Άνοιξη πια καμμιά δεν περιμένω
Δίχως ελπίδα στη θλιμμένη μου ματιά
Μ’όση μούμεινε καρδιά,ναυάγιο ρημαγμένο
Γυρνώ και κατοικώ σαν ξωτικό αδύναμο στην άχαρη ερημιά

Όλα τα τρώει μια θλίψη ένα μαράζι
Και πλέουν σ’ένα αξέσπαστο λυγμό
Η ψυχή μου πόσο μοιάζει,ναι πως μοιάζει
Με κήπο του φθινόπωρου χλωμό

Τώρα ετοιμάζεται ένας όρθιος σκελετός
Ρωτιέσαι τι προσμένει για να πέσει
Ο θάνατος δικαιούται αυτή τη θέση
Αυθεντικός ,ρητός,τελειωτικός

Στυγνές κι απόκοσμες ακούω φωνές, την ώρα που χαράζει
Η σκέψη μου όλο και πιότερο στενεύει
Τρέμω κι αγρυπνώ,απ΄το φόβο που με σφάζει
Κι η ψυχή μου πια, μονάχα εκείνον,το θάνατο λατρεύει.





 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 8
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
kornos29
11-07-2008 @ 01:17
πολυ ωραιο φιλε αντη
Xωρολάτρης
11-07-2008 @ 01:19
Ελεγεία της Απόλυτης λύπης..Υπέροχο
heardline
11-07-2008 @ 02:21
Θα συμφωνήσω με Χωρολάτρη και είναι απαραίτητα και τα στενόχωρα, ακριβώς γιατί κάποια στιγμή δε χωράς εκεί μέσα και εξέρχεσαι, εν τέλει καλός αυτός ο διάλογος με τον εαυτό σου και εποικοδομητικός θα έλεγα, αρκεί να μη μένεις στάσιμος στο ίδιο μοτίβο, να συνεχίζεις και στις άλλες εκπλήξεις που σε περιμένουν στην ίδια διαδρομή.

Καλημέρα ΑΝΤΗ
Ναταλία...
11-07-2008 @ 05:19
Άνοιξη πια καμμιά δεν περιμένω
Δίχως ελπίδα στη θλιμμένη μου ματιά
Μ’όση μούμεινε καρδιά,ναυάγιο ρημαγμένο
Γυρνώ και κατοικώ σαν ξωτικό αδύναμο στην άχαρη ερημιά

¨Αντη θα έρθει πάλι η άνοιξη με τον καιρό και η ερημιά θα χαθεί ::yes.:: ::hug.::
νετη541
11-07-2008 @ 07:34
Γράφεις πολύ ιδιαίτερα, τα όσα ιδιαίτερα γράφεις.... Εύχομαι να συνεχίσεις το διάλογο με τον εαυτό σου μέχρι η σκέψη ν' αρχίσει ν' απλώνει....
Helene52
11-07-2008 @ 07:35
Τι να πω .... με τον Χωρολάτρη μα και τη Ναταλία θα συμφωνήσω!!!!
Την καλησπέρα μου στον ΠΟΙΗΤΗ των στιxoi
::theos.:: ::theos.:: ::hug.::
Mικρουλι
11-07-2008 @ 11:35
Παρα πολυ καλο ΑΝΤΗ!! ::up.:: ::yes.:: ::up.::
spil †
11-07-2008 @ 23:50
Ωτακουστής θαυμάσιου διαλόγου !!!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο