| |
Όταν τα βλέπεις όλα να γκρεμίζονται, πρέπει να χαμογελάς...
Να αφήσεις τα συντρίμια στο σήμερα και να στείλεις τον νού στο αύριο...
Με τι κουράγιο...
Με νύχια και με δόντια...
Κι ενώ δεν έχω στην ζωή μου, όλα όσα θέλω να έχω, λέω ευτυχώς...
Δεν έχω κάτι που δεν θέλω...
Πως να εξηγήσεις...
Κάτω από ποιά ταμπέλα να βάλεις όσα νειώθεις...
Ώρες ώρες είναι που νομίζω ότι μόνο η θάλασσα μπορεί να με νειώσει...
Όλα πάνω σε ένα κατάστρωμα...
Σανίδι ή λαμαρίνα αδιάφορο...
Φτάνει να μπορώ να μυρίζω το αλάτι πάνω του...
Να μπορώ εγώ να το μυρίσω...
Κι αυτό να λικνίζεται από κάτω μου...
Σαν να κινείται από τα ρεύματα των σκέψεων μου...
Νερό κι αυτά...
Νερό κι αλάτι, όπως κι εγώ...
Και η θάλασσα...
Κι όλοι μας...
Μα πόσο ξεφύγαμε πιά...
Μα τι ταξίδι κι αυτό...
Ανακαλύψαμε τα πάντα...
Ηπείρους...
Πλανήτες...
Διάστημα..
Και χάσαμε εμάς...
Και τώρα, ξανά στους δρόμους για να ανακαλύψουμε ότι είχαμε εξαρχής...
Το μόνο γνωστό μας...
Τον εαυτό μας...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
