| |
| | Τα φωνήεντα |  | | |
Παίρνω το άλφα, αστέρι μου, κι έτσι όπως ανασαίνω
Ένα βαθύ αναστεναγμό βγάζω απ’ την ψυχή μου
Να μου αλαφρώσεις τον καημό μια προσευχή σου στέλνω
Την ασημένια σκόνη σου να ρίξεις στην αυλή μου
Βραχύς να γίνει ο σπαραγμός, μακρόχρονη η χαρά μου
Στη ρότα μου να μπεις μπροστά, ν’ αλλάξεις τη φορά μου
Κι όλο απορία σε ζητώ, σε ψάχνω, έρωτά μου
Που όλο μακριά μου προχωράς, ποτέ να μη σε πιάνω
Κι αν με ένα έψιλον συρτό σε προσκαλώ κοντά μου
Είναι βραχύς ο χρόνος του και μάλλον δε σε φτάνω
Έρχεσαι στο παράθυρο κλεφτά μετά το δείλι
Και κλέβεις λίγο άρωμα από τα δυο μου χείλη
Ήλιε μου, φωτοδότη εσύ που τη ζωή ορίζεις
Τις μέρες μου να τις πετώ το νιώθω δεν αντέχεις
Κι ότι και να σου εξηγώ, το φως μου αντιγυρίζεις
Κι ότι και να σου απαριθμώ, το ήτα εσύ κατέχεις
Νιώθω σαν να γεννήθηκα στην έκλειψή σου πάνω
Και τύφλωσα τα μάτια μου κι αντί να δω εγώ πιάνω
Τον ίσκιο τώρα αναζητώ στα δέντρα τα πελώρια
Στη ρίζα ενός να ξαπλωθώ ν’ αδειάσω το μυαλό μου
Να τριγυρίσω σαν παιδί στ’ όνειρο δίχως όρια
Το γιώτα μου να ξαναβρώ και να το πω δικό μου
Ν’ αγγίξω πάλι καρτερώ το απέναντί μου χέρι
Ίσκιος και δροσερό νερό μέσα στο μεσημέρι
Όμορφα πού ‘ναι τα πουλιά , τον ουρανό φιλάνε
Τον άνεμο έχουν σύντροφο κι όταν αυτός θυμώνει
Απάγκιο σ’ όρη απάτητα βρίσκουν και ακουμπάνε
Το χρόνο ξέρουν να αψηφούν μ’ αυτός δεν τους κακιώνει
Και ταξιδεύουν το όμικρον και γω μαζί πηγαίνω
Και την αρχή απ’ το τέλος πια να τη μετρώ μαθαίνω
Υγρές οι νύχτες και ζεστές, θαρρείς σταματημένες
Υπάρχω για να τραγουδώ, το τέλος να ξορκίζω
Κι αφού σπάω τα γυαλικά κι όλες τις ειμαρμένες
Το ύψιλόν μου προσκυνώ, με δέος το αγγίζω
Μπροστά του εκεί τη γη φιλώ, το κύμα αγκαλιάζω
Κι υπόσχομαι στα δάκρυα το δρόμο να μη φράζω
Ωδή στο τέλος και σ’ αυτό που κυνηγώ να φτάσω
Στις ώρες, στους ωκεανούς, στους δρόμους το γυρεύω
Σαν με γλυκόπιοτο κρασί ποθώ να ξεδιψάσω
Στη μέθη του την ωστική να γείρω, να μισεύω
Κι απ’ του ωμέγα μου ξανά το τέλειο μεγαλείο
Το άλφα μου ξανακουμπώ γλυκά και καταλύω.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 12
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | ...σκέτη νούμερο...(της μητρός μου) | | | |
|
zennoula
16-07-2008 @ 03:59 | ::hug.:: ::love.:: ::kiss.:: | | balistreri
16-07-2008 @ 04:45 | τα φωνήεντα είναι εφτά
και φωνάζουν δυνατά
ε, ι, ο, υ, η, ω, και α! | | Nefeligeretis
16-07-2008 @ 05:45 | Σε διάβασα θα επανέλθω.
::love.:: | | Eggelis
16-07-2008 @ 05:49 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | tinios
16-07-2008 @ 06:44 | Έξοχο! | | justawoman
16-07-2008 @ 07:05 | Ωραίο!!!
Ως θέμα αγαπημένο των ποιητών
::smile.:: | | Nefeligeretis
16-07-2008 @ 12:01 | Καλησπέρα Εφη,
Θα συμφωνήσω με την Στέλλα, αλλά στ' αλήθεια δεν το γνώριζα αυτό.
Εξακολουθεί λοιπόν για μένα να είναι όχι μόνο πρωτότυπο αλλά και
στο έπακρο ποιοτικό και ποιητικό.
Χειρίζεσαι με άνεση και ταλέντο τον λόγο και αυτό σε κάνει ακόμα πιο δυνατή!
Εξαιρετικό!
::hug.:: ::smile.:: | | spil †
16-07-2008 @ 12:04 | Εξαίρετο, Εφη ! Εξαίρετο !!! | | iokasth
16-07-2008 @ 12:46 | Πάρα πολύ ΩΡΑΙΟ!!!!!
νετη541, σε ευχαριστώ για το σχόλιό σου στην... ΒΟΛΤΑ ΜΟΥ.
Καλώς ήλθες και ο΄τι επιθυμείς.
Σου ευχομαι τα καλύτερα.
Καλό Βραδυ.
ΝεφΕλλη | | aPinokio
18-07-2008 @ 08:44 | ::up.:: ::up.:: ::up.::
Πάρα πολύ καλό | | poetryf
23-06-2010 @ 15:45 | "Ήλιε μου, φωτοδότη εσύ που τη ζωή ορίζεις
Τις μέρες μου να τις πετώ το νιώθω δεν αντέχεις
Κι ότι και να σου εξηγώ, το φως μου αντιγυρίζεις
Κι ότι και να σου απαριθμώ, το ήτα εσύ κατέχεις "
///////
"Κι απ’ του ωμέγα μου ξανά το τέλειο μεγαλείο
Το άλφα μου ξανακουμπώ γλυκά και καταλύω. "
..............> η Έφη και η αιώνια αναγέννηση της
::naugh.::
φιλιά και αγκαλιά φατσόνι ::kiss.:: | | genikos
23-06-2010 @ 15:55 | πολύ ωραίο και δουλεμένο όλο... | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
