Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Η Κάλλιστη
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130585 Τραγούδια, 269415 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Η Κάλλιστη
 
Η Κάλλιστη η νύμφη των δασών
σ' ένα Τεχνίτη μίλησε μεγάλο

Του είπε « κοίτα μέσα στα μάτια μου
βούτα στο απύθμενο μου βάθος
ψάξε στα πιο κρυφά μου μονοπάτια
και φτιάξε μου ένα άγαλμα
την ομορφιά μου ο κόσμος να θυμάται»

Κι αυτός ρίχνει βουτιά και χάνεται
και κολυμπά παλεύοντας τα κύματα
πιάνεται από της Λευκοθέας το πανί
και βγαίνει στ' ακρογιάλι
γυμνός και τέλειος και μόνος

Εκεί του βασιλιά την κόρη αγνάντεψε
αυτή που έπλενε τα ρούχα στο ποτάμι

Τον είδε εκείνη
« Καλώς τονε τον ξένο
εδώ έχει ρούχα να ντυθείς
εκεί ποτάμι να ξεπλυθείς από τα κύματα
Το από που μας ήρθες δεν ρωτώ
και το που πας δεν θέλω να το ξέρω»

Κι έτσι τον πήρε με την άμαξα στην πόλη
σκορπώντας γύρω απορίες και θαυμασμό

Και στήσανε τραπέζι και χορό κι αγώνες
και φέρανε κι αυτόν που τραγουδά
κι άρχισε αυτός να ξεδιπλώνει στο τραγούδι
όσα ποτέ δεν έγιναν
όσα δεν έζησε κανείς για να τα πει

Και δάκρυσε ο ξένος
Και τη σιωπή του λύνοντας
τους είπε τον κυκλώνα
τους είπε το πηχτό βαθύ νερό της νοσταλγίας
τους είπε τον ατέλειωτο τον πόνο του χαμού
και το ταξίδι
ζήτησε ένα καθρέπτη
και στη ρυτίδες διάβασε
αυτούς που φύγαν ένας - ένας
και πως στάλα τη στάλα
όλα γινήκαν θάλασσα και κύμα
Θεός θεριό θυμό γεμάτος
που από τα βάθη φανερώνεται αφρίζοντας
χτυπώντας με την τρίαινα το κατάρτι
γεμίζοντας τη θάλασσα κουφάρια

Και ποιος δεν ένοιωσε λυγμό
ποιος δεν του φίλησε τα πόδια
και ποιος δεν μπήκε στο καράβι
να τον γυρίσει στο νησί του
Τον άφησαν στο ποθητό του το ακρογιάλι κοιμισμένο
κι όπως γυρίζαν να σου ο Θεός, να σου ο θυμός
κι η τρομερή στερνή της τρίαινας εικόνα
προτού πετρώσουν όλα

Κι η κόρη εκεί ακόμα τους προσμένει στο λιμάνι
ελπίζοντας κρυφά να μη γυρίσουν μόνοι
αλλά να τον ξανάφερναν μαζί τους.

Αυτά ο Τεχνίτης διάβασε στα βάθη της Καλλίστης
και πιάνοντας τα χεριά της
άφησε ένα σιωπηλό φιλί μες τις παλάμες της

Είδατε εκείνον τον τρελό
που χρόνια τριγυρνούσε και μουρμούριζε
θα 'φτιαχνε λέει ένα άγαλμα σπουδαίο
από φωτιά κι από νερό και από αέρα
την ομορφιά να παραστήσει που τον πλάνεψε
«Δεν φταίνε τα υλικά , δεν φταίνε τα υλικά»
μουρμούριζε
τα ανίκανα τα χέρια του κοιτούσε
κι όλο δάκρυζε

Κι η Κάλλιστη
απόμεινε να καρτερά το πετρωμένο το καράβι
και τον Τεχνίτη που της φίλησε τα χέρια
Κι έτσι όπως την λυπήθηκε η λύπη
την πέτρωσε για να θαυμάζουν οι αιώνες το άγαλμα της

Κι από τα πετρωμένα χείλη της
όσοι περνούνε λένε πως ακούνε το τραγούδι της

«Αγάπη μου θα καρτερώ»

Λένε ποτέ δεν επραγματώθηκε συνάντησις
Σμίξιμο δεν τελέστηκε
Κανείς δεν βρέθηκε ποτέ με κάποιον άλλο
Ετσι κι αλλιώς δεν έζησε κανείς να το πιστοποιήσει
Εκείνο το ακρογιάλι με τα αγάλματα παραίσθησις
Κι η ματαιότητα οδηγός για τα σκυφτά μας βήματα
Λένε και ξαναλένε λόγια, λόγια...
Λέξεις, προτάσεις, γράμματα
και κάτω απύθμενος γκρεμός




 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 17
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
Ηλίας Πολίτης
21-01-2005
Η ματαιότητα οδηγός για τα σκυφτά μας βήματα ...Καλησπέρα Χρίστο !!!
Γιαννόπουλος Χρίστος
21-01-2005
Καλησπέρα.... να’ σαι καλά... Σε όλους αυτό λέω λές και πρέπει να γνωρίζουν ότι σε μενα κάτι δεν πάει καλά... αν σου άρεσε χαίρομαι....Είναι η πρώτη φορά που το δίδω για διάβασμα αν και το έχω από το 86... φιλιά...
kapnosa-v-ainigma
21-01-2005
Παρα πολύ όμορφο μαέστρο μου.Μονο να ...βούτηξε μες στα μάτια της και βγήκε μόνος ?
eryx-t
21-01-2005
και δηλαδή τέχνη είναι ότι δεν πραγματώθηκε; ότι απ'τους πόθους πέτρωσε;
Γιαννόπουλος Χρίστος
21-01-2005
Αγάπη μου θα καρτερώ....πήξαμε στο καρτέρι Εύα ...αστα να πάνε....
Γιαννόπουλος Χρίστος
21-01-2005
Τέχνηέίναι το σχήμα που αξίζει να μεταδοθεί...Αξίζει να μεταδοθεί το καινούριο...Δεν φταίει η τέχνη αν το καινούριο για τους ανθρώπους δεν είναι ότι πραγματώθηκε... σε αυτό έτσι κι αλλοιώς δεν δίνουν σημασία... Αργότερα το νοσταλγούν μέχρι δακρύων....
eryx-t
21-01-2005
γι αυτό συνήθως τέχνη λέμε αυτό το "μέχρι δακρύων"....
Γιαννόπουλος Χρίστος
21-01-2005
Εύα στα μάτια της είδε ολόκληρη την Οδύσσεια... λες να άντεξε την σύγκριση...λέω εγώ....Αν και το πρόβλημα στο ποίημα είναι ότι αυτή δεν μπόρεσε να εκτιμήσει την προσπάθεια....Η ματαιότης οδηγός για τους μη διασταυρωμένους χρόνους.... εξού και το πέτρωμα ...μετά...
eryx-t
21-01-2005
δεν είναι όμως το σχήμα που αξίζει να μεταδοθεί, είναι το σχήμα που εκ των υστέρων φαίνεται ότι άξιζε να μεταδοθεί, τα σχήματα παλεύουν όλα να μεταδοθούν σαν τα εκατομμύρια τα σπερματοζωάρια να γονιμοποιήσουν το... το... το... TOP10
Γιαννόπουλος Χρίστος
21-01-2005
Το μέχρι δακρύων δεν το λέμε τέχνη... Το λέμε μέχρι δακρύων...Την τέχνη την λέμε Τέχνη.... Πολλές φορές , βέβαια, λέμε.... Τέχνη μέχρι δακρύων... και ευγενικά δεν αναφέρουμς τον λόγο των δακρύων...
eryx-t
21-01-2005
δεν είναι όμως το σχήμα που αξίζει να μεταδοθεί, είναι το σχήμα που εκ των υστέρων φαίνεται ότι άξιζε να μεταδοθεί, τα σχήματα παλεύουν όλα να μεταδοθούν σαν τα εκατομμύρια τα σπερματοζωάρια να γονιμοποιήσουν το... το... το... TOP10
Γιαννόπουλος Χρίστος
21-01-2005
Σωστός ο στοχασμός περί του σχήματος...όμως στην Τέχνη δεν γίνεται στατιστική σαν τα σπερματοζωάρια....Ή μάλλον δεν γίνεται πάντα...
Γιαννόπουλος Χρίστος
21-01-2005
Εξ’ άλλου Ευα αυτός της έδωσε μια υπόσχεση ότι θα φτιάξει την μορφή της.... Έμεινε πάντα εκκρεμής...
kin
21-01-2005
Χριστο......ιστορια ενος ταξιδιου που με ταξιδεψε.......Ολοζωντανη ακομη η οσμη της θαλασσινης αρμυρας...η μηπως ηταν δακρυων η αρμυρα?....μαλλον οσμη αναδυομενη απο μια θαλασσα δακρυων ....εσυ ξερεις....
spil †
22-01-2005
Με έθελξε ! Σε συγχαίρω από ψυχής !
χρήστος
22-01-2005
καταπληκτικό!!!
Δημήτρης
22-01-2005
Κ-Α-Τ-Α-Π-Λ-Η-Κ-Τ-Ι-Κ-Ο !!! ;)

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο