| |
| | Θάλασσα |  | | |
Είναι τα μάτια αστέρευτα
σαν τη φουρτουνιασμένη θάλασσα
που μ`ερωτεύτηκε,
όταν αμούστακο
μπαρκάρησα παιδί
λατρεύοντας μια μοίρα
που έσφαλλα
σαν νόμιζα ότι ορίζω.
Μα ήταν ξένοιαστα
αυτά τα χρόνια,
τότε που μοναδική
μου έννοια, ήταν
τα σκέλια μιας πουτάνας
και η ρότα του καραβιού
που μ`αρμένιζε,
μες στον αψύ αέρα του πελάγου.
Δεν ήταν εύκολα
τα χρόνια αυτά,
και είναι το σκαμμένο πρόσωπο,
το λιοκαμένο
και το βλέμμα το τραχύ,
που φανερώνουν
τις αναμετρήσεις με το θάνατο,
όταν λυσσομανούσε
να μ`αρπάξει
με τα υγρά του χέρια.
Μα τώρα, ύστερα,
ανασκαλεύοντας
τις αναμνήσεις,
αναριγώ
σαν τις πρωτόπειρες
φτερούγες των πουλιών
που νιώθουν
το τελείωμα ενός κύκλου.
Γιατί, λήγει ο κύκλος
αυτή την ώρα την στερνή
που το μάτι
δεν συναντά στεριά
και το μόνο που με χωρίζει
από το θάνατο,
είναι το σπασμένο
κεντρικό κατάρτι
που με εξάντληση
σφίγγομαι πάνω του.
Αχ Θάλασσα!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Τίποτα δεν γίνεται χωρίς αιτία. ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ 384-322π.Χ. | | | |
|
kornos29
23-07-2008 @ 22:01 | Μα ήταν ξένοιαστα
αυτά τα χρόνια,
τότε που μοναδική
μου έννοια, ήταν
τα σκέλια μιας πουτάνας
και η ρότα του καραβιού
που μ`αρμένιζε, μες
στον αψύ αέρα του πελάγου.
καλημερα αυτα τα χρονια τα παλια της ηλιακιας της εφηβηκης τα ξενοιαστα και εγω θελω να ρθουν ξανα αυτη η αθωοτητα δημητρα ηταν το μεγαλιο της ζωη μου, υπεροχο το διμηουργημα σου με πηρες καποια χρονια πησω να σαι καλα και να γραφεις παντα τετοια να εχεις μια καλη μερα φιλεναδα ::up.:: ::up.:: | | justawoman
24-07-2008 @ 01:40 | Εντυπωσιακό ποίημα!!!
...και κυρίως το πόσο πειστικά μεταφέρεις την ψυχολογία του ναυτικού, μπροστά στον κίνδυνο | | dimi.gr
24-07-2008 @ 11:06 | Ευχαριστώ για τη μεγάλη αγκαλιά που μου ανοίξατε. ::hug.:: | | NIK-TSIK
27-07-2008 @ 23:40 | ...με ανάμνηση από Καβαδία σε πιό "ηπειρωτική"γραφή ::smile.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
