| |
Πανε μερες τωρα πια
κι ειπα να γραψω ενα τραγουδι
τους στιχους του δε σκεφτηκα
μα ουτε τη μουσικη.
Ποσα βραδια περασαν
και ποσα σκεφτομαι ακομη
και δυο φιλους που σε γνωρισαν
ηρθα να ρωτησω το γιατι.
Σ' αυτους τους δυο φίλους
που στεκουν παντα ακινητοι
Σ' αυτους που ζουν σε ηλιο
μα ζουν και στη βροχη.
Στα δυο παγκακια αυτα
δωσαμε χρωμα στην αγαπη
μα φυγαμε ματια μου
και την ξεχασαμε εκει.
Πανε μερες που γυρναω
διχως προορισμο ψυχης
γυρναω μονος εδω
στην νυχτα της σιωπης.
Ποσα ξημερωματα ειδα
και ποσα σκεφτομαι ακομη
και στους δυο μου τους φιλους
ηρθα να ρωτησω το γιατι.
Σ' αυτους που τοσα ξερουν
απ' οσους καθησαν μαζι
Σ' αυτους για σενα ρωτησα
το πως και το γιατι.
Στα δυο παγκακια αυτα
δωσαμε χρωμα στην αγαπη
μα φυγαμε ματια μου
και την ξεχασαμε εκει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
