| |
Ανεμος φυσηξε βαρυς και δυνατος πολυ
σε αυτην τη χωρα ειναι πια συνηθησμενο
το γκρι του γνωριμου καιρου και καθε τι χτισμενο
να υψωνουνε μια πενθιμη και νεκρικη φωνη.
Εσυ σκυφτος και σκεπτικος τον Ταμεση θωρεις
μια σκεψη θυληκη σου τυραννα το νου
ψαχνεις πολυ στη σκεψη σου τη θυμιση να βρεις
τοτε που ταξιδευατε, αλλου αυτη και συ αλλου
Ψαχνεις κατι στο νερο- κατι μεσ΄το ποταμι,
κατι να σε γυρισουνε πισω, αυτα που ζεις.
τα παντα σου θυμιζουνε τις νυχτες με την Amy
ψαχνεις και παλι στα στενα, μηπως και την δεις.
Πηχτη ομιχλη σε σκεπαζει- ομιχλη μεσ' τους δρομους
και το ποταμι το μουντο παλι γκριζοφερνει
οπως κατεβαινει, ποιος ξερει τι μας φερνει,
και τι θα φερει παλι στους γνωριμους και μονους.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
