| |
Πίστευες αγάπη
είναι απλό τοπίο
και παρασύρθηκες
στο άδειο σου θρανίο
Θρανίο πού 'χε απάνω του
ολη του τη ζωή σου
έρωτες που υπήρξαν
στην άπλετη ψυχή σου
Ένας μεγάλος έρωτας
πήρε μικρό κομμάτι
σ'αυτό το ξύλινο
σκαμμένο θρανιάκι
Αν την πλάτη γυρνούσες
θα ήσουνα μαζί μου
μα η μοίρα έτσι τα 'φερε
κι έμεινες στην ψυχή μου
Το χρώμα σου ήταν κόκκινο
στη μαύρη τη ζωή μου
ήσουν μια παρένθεση
απ' την αναπνοή μου
Είναι ψέμα το παρελθόν
μ'είναι πλαστό το μέλλον
γι'αυτό ας προσπαθήσουμε
να πλάσουμε το βέλος
Κόκκινο βέλος έρωτα
που θα μας ξανασμίξει
και την άδεια σκοτεινή ζωή
στο φώς να πλημμυρίσει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
