Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: σε χρόνο αόριστο
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130610 Τραγούδια, 269429 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 σε χρόνο αόριστο
 επανάληψη ( από τις διακοπές)
 
Οι επιθυμίες μου ,όλες τους, είχαν κάτι ψηλόλιγνα κορμιά
τόσο που η κώμη τους άγγιξε -κάποτε-
τη φωτεινή πορεία των άστρων,
τα δάχτυλά τους χάιδεψαν τις παρειές
της ρόδινης σελήνης
τα μάτια τους κοιτάξανε κατάματα την αισιοδοξία
κι εναγκαλίστηκαν ,παράτολμα ,το αδύνατο
κι είχαν τη σάρκα γυναικός αγαπημένης
τόσο, που κάποιες νύχτες νόμισα πως ήμουν
ξανά μωρό στην αγκαλιά της μάνας μου
κι άλλη φορά πως άγγιξα το στήθος
κάποιας, παράφορα όμορφης,
και ποθητής ερωμένης.

Ω! τι γινήκατε τώρα που ο άνεμος σπρώχνει κατά δω τις λύπες;
και που είναι τα παρήγορα λευκά σας χέρια
να αναστήσουν το θρίαμβο της νιότης που αποσύρεται
σαν κουρασμένη άνασσα απ’ τις πολλές τις κολακείες
και τα ψέματα;
Που είναι οι ανταμοιβές που υποσχεθήκατε
στη σάρκα μου και στην ψυχή μου
όταν σας ενθρόνιζα εν δόξει και τιμή
βάζοντας μες στις απαλάμες σας σκήπτρα νοερά
από χαλκό και κεχριμπάρι ατόφιο
και στα μαλλιά σας στεφάνια από μυρτιές
κι από γαλάζια κύματα;

Βραδιάζει. Κι όπως αποσύρεται το φως
κι ακροβατώ στις αιχμηρές παραδοχές της συνείδησης
μια λύπη συνεπαίρνει τα μάτια μου αδάκρυτη:
Ανένδοτα τα χρόνια που δεν οπισθοδρομούν
και που εγώ, ασυναίσθητα ολισθαίνω προς το άπειρο
γράφοντας αδυσώπητες γραφές
μια ελληνικές και μια φριχτά – φριχτά βαρβαρικές
κι όλες σε χρόνο –δυστυχώς- αόριστο



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 7
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

http://luogointerno.blogspot.com/
 
poetryf
03-08-2008 @ 03:05
Γραφή που πάντα ξεχωρίζει .. Η δική σου Χρήστό μου!
Γράφε!!!
Ιππαρχος
03-08-2008 @ 03:47
Συμφωνώ και επαυξάνω!
νετη541
03-08-2008 @ 04:03
Ο καθαρός, ο αψηλάφητος χρόνος είμαστε εμείς... Ο αόριστος και ο μέλλων υπάρχουν μόνο γιατι οι νότες μας εκτός από ξέχωρες απαντούν και σε συγχορδία...ταυτόχρονα.... καλό απόγευμα ταξιδιώτη....
agrafos
03-08-2008 @ 06:45
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
nuxtolouloudo
03-08-2008 @ 08:41
Οι επιθυμίες μου ,όλες τους, είχαν κάτι ψηλόλιγνα κορμιά
τόσο που η κώμη τους άγγιξε -κάποτε-
τη φωτεινή πορεία των άστρων,
τα δάχτυλά τους χάιδεψαν τις παρειές
της ρόδινης σελήνης
τα μάτια τους κοιτάξανε κατάματα την αισιοδοξία
κι εναγκαλίστηκαν ,παράτολμα ,το αδύνατο

Κορυφαία η γραφή σου....!!!!!!!!!!!!!
Υπέροχη η σκέψη σου...
Συγχαρητήρια!!!!!
::yes.:: ::up.:: ::yes.::
dimi.gr
04-08-2008 @ 11:41
Όνειρα, επιθυμίες και ορμή της νιότης.
Συνειδητοποίηση της πραγματικότητας,απογοητεύσεις.
Λύπη, παραδοχή του χρόνου ως κυρίαρχο σ`ένα παιχνίδι που πλησιάζει στο τέλος του.
Με υπέροχο τρόπο και λέξεις αφήνεις τον κύκλο της ζωής να κυλήσει ανεμπόδιστος μπροστά στα μάτια μας!
Πανέμορφο, φίλε μου!
στίχος
30-08-2010 @ 00:45

αδυσώπητες γραφές ...σε χρόνο αόριστο!!!!!!!!!!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο