Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Μνήμη
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130603 Τραγούδια, 269424 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Μνήμη
 
Θα γίνουν κάποτε τα σώματα αγνώριστα στο σύθαμπο
στης ζήσης το βασίλεμα θα μοιάζουν να ‘ναι ξένα
κι ας είχαν κάποτε βρεθεί κοντά, ας ήταν ενωμένα
θα ‘χουν αλλάξει από της λήθης το ποτάμι το θαμπό
κι από το χρόνο που όπως λένε όλα τα γιατρεύει
αυτοί που δεν πληγώθηκαν ποτέ το λένε
κι όσοι δεν αναγκάστηκαν στα σκοτεινά να κλαίνε.
Όμως παρ’ όλη την απόσταση η αγάπη θα θεριεύει
αν ήταν δυνατό ποτέ το άπειρο να πληθύνει
ή μήπως το απέραντο να μεγαλώσει κι άλλο
και οι ψυχές θα έχουνε κάποιο κρυφό σινιάλο
και πάντα θα γνωρίζονται με ανέπαφη τη μνήμη
σα να ‘ταν χθες που έγινε το πρώτο άγγιγμά τους
η πρώτη εκείνη επαφή που ακόμα τις ενώνει,
ας ξεχαστούν τα σώματα, ας φεύγουνε οι χρόνοι
η μνήμη αντέχει εφτά ζωές κι άλλους εφτά θανάτους



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 20
      Στα αγαπημένα: 5
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Έρωτας είναι να είσαι ευτυχισμένος με κάποιον, αγάπη να είσαι δυστυχισμένος χωρίς αυτόν
 
nikodo
03-08-2008 @ 14:36
όπου υπάρχει μνήμη δεν υπάρχει θάνατος ::up.::
georgeabout
03-08-2008 @ 14:43
Μπράβο Δημήτρη.,
Μακρυά απο κάθε τι συνηθισμένο και ειπωμένο
::up.:: ::up.:: ::up.::
nuxtolouloudo
03-08-2008 @ 14:45
κι από το χρόνο που όπως λένε όλα τα γιατρεύει
αυτοί που δεν πληγώθηκαν ποτέ το λένε
κι όσοι δεν αναγκάστηκαν στα σκοτεινά να κλαίνε.

Σωστός!!!!
Πώς να καταλάβεις τον πόνο αν ποτέ δεν πόνεσες;;;;
Και πώς να νιώσεις όσους πονούν;;;;
Όμορφα συναισθήματα..πολύ καλά γραμμένα...
::yes.:: ::up.:: ::yes.::
poetryf
03-08-2008 @ 14:52
Αγαπημένο.
Xωρολάτρης
03-08-2008 @ 15:25
Υπέροχη μορφή αθανασίας μας χάρισες Δημήτρη..σε μας και στα σώματά μας που κάποτε θα είναι αγνώριστα στο σύθαμπο..εκπληκτική εικόνα κι αυτή..Με γοητευει ασύστολα μιάς τέτοιας μορφής μνήμη να διοικήσει τελικά κάποτε τα πάντα..
giannisanas
03-08-2008 @ 16:17
μνήμη βουτηγμένη στην αγάπη
νετη541
03-08-2008 @ 20:56
και οι ψυχές θα έχουνε κάποιο κρυφό σινιάλο
και πάντα θα γνωρίζονται με ανέπαφη τη μνήμη

Μόνο και μόνο λόγω της μερας το απομονώνω....όλο είναι εξαιρετικό, Δημήτρη!!!! Μπράβο!!!!
kornos29
03-08-2008 @ 21:52
καλημερα φιλε δημητρη αποτυποσες την ανασταση των ψυχων μετα των θανατο ετσι ειναι γι’ αυτο εδω στην γη πρεπει να κανουμε εργα για να ανταμιφθουμε στους ουρανους να βρει γαληνη η ψυχη μας κοντα στο Κυριο
utterly sweet
03-08-2008 @ 23:45
η μνημη αντεχει εφτά ζωες κι αλλους εφτα θανατους!!!!!!!!
Τι είπες τώρα δημητρη μου; ::theos.:: ::oh.:: ::theos.::
ΑΝΤΗΣ
04-08-2008 @ 01:17
θαυμαστη ποιηση
απο ενα μεγαλο ποιητη
LADY KALAS
04-08-2008 @ 01:27
Όμως παρ’ όλη την απόσταση η αγάπη θα θεριεύει
αν ήταν δυνατό ποτέ το άπειρο να πληθύνει

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΑΓΑΠΗ!! ΑΧ! Υ Π Ε Ρ Ο Χ Ο ! !
::theos.:: ::up.:: ::up.::
omixli sti limni
04-08-2008 @ 01:44
κι από το χρόνο που όπως λένε όλα τα γιατρεύει
αυτοί που δεν πληγώθηκαν ποτέ το λένε
κι όσοι δεν αναγκάστηκαν στα σκοτεινά να κλαίνε.!!!!!!!!!!!

Υπέροχο!!!!!! ::theos.::
arpistre
04-08-2008 @ 02:38
ας θεωρηθεί μεταφυσικό
σημείο προς σημείο
ένιωθα να συμφωνώ όλο και περισότερο
μ' αυτή την οπτική
::smile.::
amylee
04-08-2008 @ 03:44
::yes.:: ::yes.:: ::theos.::
Helene52
04-08-2008 @ 03:56
Τα είπαν όλα !!!!!
Με τον Αντη ::theos.:: ::theos.::
Την καλημέρα μου και καλή εβδομάδα Δημήτρη ::hug.::
Ναταλία...
04-08-2008 @ 05:03
::yes.:: ::up.:: ::theos.::
agrafos
04-08-2008 @ 06:23
::theos.:: ::up.:: ::yes.::
Ιππαρχος
04-08-2008 @ 10:23
Ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σας ::hug.:: ::blush.::
dimi.gr
04-08-2008 @ 12:20
Όμορφες σκέψεις που γίνονται αγαπημένες διαβάζοντάς `τες.
Το άυλο ανώτερο της ύλης, που συνεπάγει αθανασία.
Πανέμορφο!
φραγκοσυριανος
04-08-2008 @ 12:54
Θα γίνουν κάποτε τα σώματα αγνώριστα στο σύθαμπο
στης ζήσης το βασίλεμα θα μοιάζουν να ‘ναι ξένα
κι ας είχαν κάποτε βρεθεί κοντά, ας ήταν ενωμένα
θα ‘χουν αλλάξει από της λήθης το ποτάμι το θαμπό
κι από το χρόνο που όπως λένε όλα τα γιατρεύει
αυτοί που δεν πληγώθηκαν ποτέ το λένε
κι όσοι δεν αναγκάστηκαν στα σκοτεινά να κλαίνε.
Όμως παρ’ όλη την απόσταση η αγάπη θα θεριεύει
αν ήταν δυνατό ποτέ το άπειρο να πληθύνει
ή μήπως το απέραντο να μεγαλώσει κι άλλο
και οι ψυχές θα έχουνε κάποιο κρυφό σινιάλο
και πάντα θα γνωρίζονται με ανέπαφη τη μνήμη
σα να ‘ταν χθες που έγινε το πρώτο άγγιγμά τους
η πρώτη εκείνη επαφή που ακόμα τις ενώνει,
ας ξεχαστούν τα σώματα, ας φεύγουνε οι χρόνοι
η μνήμη αντέχει εφτά ζωές κι άλλους εφτά θανάτους


ΤΙ ΑΛΛΟ ΝΑ ΠΩ ΕΓΩ...ΤΑ ΕΙΠΑΝ ΟΙ ΑΛΛΟΙ... ::up.:: ::theos.:: ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο