| |
Αν δεν κρατήσεις την καρδιά γυμνή στα δυό σου χέρια
κι' αν δεν ντυθεί το σώμα σου με κόκκινο και πέτρα
μη περιμένεις θαύματα, μη περιμένεις μέρα
ασέληνο και άναστρο, άδειο θά' ναι το βλέμμα
αλλοίμονο σε σένα
Αν δεν αφήσεις την πληγή να' ρθεί να ξεθυμάνει
κι' αν δεν περάσεις τη γραμμή στου πόνου το σεργιάνι,
μη περιμένεις όαση, μη περιμένεις λύση
στο παγωμένο σου εγώ, φωτιά θα' ναι η λήθη
μισολοιωμένο το κερί στης ζήσης το καντήλι
Αν δεν βαδίσεις μοναχός το πιο βαθύ σκοτάδι
κι' αν δεν πηδήξεις στο κενό στης τρέλλας το κατάρτι
δε θα διαβάσεις τη ζωή, δεν θα τηνε κατέχεις
κι' ούτε θα μάθεις να τη λες, μια προσευχή να έχεις
Για να κοιτάς τον ουρανό χωρίς ντροπή και πόνο
και να περνάς τα σύνορα με οδηγό το χρόνο
πρέπει να μάθεις να μιλάς την πιο αθώα γλώσσα
με της αγάπης τη φωνή, του έρωτα το στόμα
ανόθευτη η σκέψη σου
διαμάντια στην καρδιά σου
σ' άλλου ανθρώπου την αυλή, λευκά τα βήματά σου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
