tomas_to_tomari
07-08-2008 @ 13:43 | epetrepse mou na to xwrisw se duo skelh kai na sou pw pws mou gamises thn psuxologia.
apla htan...gamato
anyway ::hug.:: | |
ΓιΟΥΛΗ_Τ
07-08-2008 @ 13:48 | γεια χαρα σου ψυχή μου ::hug.::
άργησες ::razz2.:: | |
ΛΕΩΝ36
07-08-2008 @ 14:05 | Μοναδικό! Απιαστο! Μπράβο σου Γιούλη.
Εχεις βαρεθεί να περπατάς με τα χέρια και δοκιμάζεις να πετάς..
Τα καταφέρνεις περίφημα κι εκεί...
Την καλησπέρα μου.
| |
karpox
07-08-2008 @ 14:19 | μικρες ..............
ναι τοσο-δουλικες ειμαστε!
::love.:: | |
CHRISTOS P
07-08-2008 @ 14:51 | Δεν μπορώ ν' ακουλουθήσω το αέναο πέταγμα της σκέψης και του λόγου σου Γιούλη...
Πέφτω και συντρίβομαι...
πάντα.. | |
ψιτ-ψιτ
07-08-2008 @ 23:54 | τι..? ::huh.:: μονο αυτο ηταν | |
poetryf
08-08-2008 @ 01:34 | "δεν έχει άλλο απο 'δω...
αλλού μη ψάξεις..."
Ποιος τόπος να'ναι αυτός με το κεφαλαίο Α ;
Νομίζω την απάντηση τη δίνει το ποίημά σου ψυχή μου:
απεραντοσύνη
Θα μπορούσα να προσθέσω κι άλλα από Α κι όλα θα είχαν το λόγο ύπαρξης τους μα...κρατάω το δικό σου Α και πορεύομαι γιατί...
Εσένα
ξέμπλεκη ν' ανακαλύπτω
να θωρρώ σε
ένας παράδεισος εδώ
ο μόνος
τόπος ανεύρετος από ψυχές..........
Στη μια άκρη εσύ , στην άλλη εγώ... Καλημέρα μας! | |
balistreri
08-08-2008 @ 02:01 | την βοήθεια του κοινού....
εσύ από πάνω μου..... ::rol.::
για ξήγα... | |
Μοιάζω μ'εσένα
08-08-2008 @ 02:38 | Μπαλίιιι μου! Άργησες καλέ...
Βεβαίως και θα ξηγήσω! ::razz2.::
Στροφή πρώτη: Η Ποιήτρια βρίσκεται στον τόπο ο οποίος φέρει το ονομα Α (μπορεις να πεις ...Απεραντοσύνη, Αναρχία, Αθανασια...)
Αυτός ο τόπος κουβαλά μνημες οι οποίες πληγώνουν και πεθυμιές που μάλλον δεν υλοποιηθηκαν ποτές. Όλα αυτά το βήμα της τα αφήνει πισω (με επώδυνο τροπο) και προχωρά...
Στροφή δευτερη: Εξακολουθεί νοσαλγικά να μνημονεύει τον τόπο Α και να πίνει από το Αγίασμα του τις στιγμές.
Στροφή τρίτη: το αγίασμα γίνεται δάκρυ για Κεινον (προσωποποιηση του τόπου Α).
Στροφη τεταρτη:Κι εδώ έχουμε μια παραδοξότητα! Ενώ προηγουμένως μας έλεγε ότι προχωρά, στην ουσία φτάνει πάλι στο ίδιο σημείο, στον ίδιο τόπο. Μονο που τώρα αλλάζει εντελώς η όψη και ο συναίσθημα που της γεννάει αυτός ο τόπος. (ενδεικτικά παραθέτω τις λέξεις : ευφραίνομαι, δεός)
Στροφη πέμπτη: Οι "πεθυμιες" γίνονται πόθοι, που την εγκλωβίζουν μια για πάντα στο ίδιο ακριβώς σημείο ( "αλλού μην ψάξεις, δεν εχεί αυτό ειναι όλο").
Στροφη εκτη & 7η: Στο σημείο αυτό έχει "κλείσει" όλα όσα αγαπά, όσα την πληγώνουν, όσα τους δόθηκε και προδόθηκε. Εν ολίγοις όλες τις αντιπαλότητες των συναισθηματων της ζωής της.
στροφή 8η: Η μνήμη γίνεται θάλασσα που τη βολοδέρνει όλο και περισσότερο για όσα δεν κατάφερε να φτάσει.
στροφη9η& 10η: Η λύπη παίρνει τη μορφή της τρικυμίας, μέσα της πνίγεται και πνίγει όσα δεν άγγιξε. Όσα δεν μπόρεσε.
στροφη11η: Η απόλυτη συνειδητοποίηση πως αυτός ο τόπος δεν βρίσκεται κάπου εκεί έξω παρα μόνο μέσα της.
Στροφη 12η: Εκεί αρχιζουν και τελειώνουν όλα. Στρέφει τότε το βλέμμα στην Απεραντοσυνη που δεν είναι παρά ο εσωτερικός της κόσμος...
στροφη13η: στα "εντος" ανακαλύπτει το νόημα που έψαχνε διακαώς όλη της τη ζωή.
στροφη 14η: Αυτός ο τόπος (το μέσα της το απέραντο) είναι ένα κομβικό σημείο προσοχής. Εκεί τέμνονται η γη (οι γηινες πεθυμιές, οι χωματινοι πόθοι) αλλά και ο ουρανός (Απεραντοσυνη, αθανασία, κτλ). Εξου και η Αναρχία! Δεν υπάρχουν όρια στη Ψυχή.
Τελευταία στροφή: Γνωστοποιεί στον εαυτό της πως αυτός ο τόπος είναι ότι πραγματικα αποζητούσε να βρει σε αυτό το ταξίδι. Και πως για αυτό το ταξίδι δεν προορίζονται οι μικρές ψυχές.
Εντάξει τώρα μπαλί μου;
Ψυχή μου, ελπίζω να σε κάλυψα !!!
Αν όχι εδώ είμαστε... Α! και εκεί.... ::love.:: | |
αθέρας
08-08-2008 @ 09:27 | μέσω Σου poetryf ...
::oh.::
... για τη Γιούλη | |
ΛΕΩΝ36
08-08-2008 @ 09:30 | Κι αν το Α είναι Αντώνης; ::naugh.:: | |
 |
