stixoi.info: Σκέψεις

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	131210 Τραγούδια, 269570 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Σκέψεις

Νιώθω ένα με τον κόσμο.
Είμαι μέλος του πολιτισμού των συνανθρώπων μου.
Μια πρασινοκίτρινη πεταλούδα επάνω στο φουγάρο του εργοστασίου.
Γκριζόμαυρη σκιά που δεν πετά πια .
Στα στροβιλιστά φώτα του νυχτερινού κέντρου
Ψάχνω τις δικαιολογίες για την μέθη του νου μου.
Ισοσκελές τρίγωνο η διαδρομή ανυπαρξία-ζωή-αιωνιότητα .
Χωρίς προκαθορισμένες στάσεις.
Χωρίς έξαλλες καταστάσεις-περιστάσεις
μα με αχανείς αποστάσεις .
Η ζάντα λάμπει στο σκοτάδι του σοκακιού
και τρίζουν τα δερμάτινα καθίσματα
καθώς βυθίζομαι στο βούρκο της πεντάμετρης λιμουζίνας μου.
Και τα σκεύη της κουζίνας μου για πάντα αχρησιμοποίητα .
Τι εξαίσια οράματα…χειροποίητα πανοράματα.
Ο ανεμιστήρας της οροφής δεν γυρίζει πια
μα τον γυρίζω εγώ μες στο μυαλό μου….και καταφέρνω να με δροσίσει.
Προσπαθώ ποιήματα να γράψω μα μου βγαίνουν αποκαλύψεις
του νου, του σκοταδιού, του απέραντου θυμού
που κατακλύζει το πέλαο των αναμνήσεών μας.
Και η λαίλαπα των μηνύσεων ενάντια στη νουθεσία
είναι σε διαρκή κίνηση…σαν νερόμυλος
στους πρόποδες του βουνού των Κενταύρων.
Μα τι λέω ; Έχω χάσει τα λογικά μου ;
Ω ναι ! Αυτό είναι.Και είναι υπέροχο !
Αίσθηση πλήρους αδράνειας του νου.
Του συνειδητού ! … όχι του άλλου που συγγενεύει
με τη σκοτεινή πλευρά της σελήνης !
Η εφίδρωση της συνείδησης είναι σαν το σκουλήκι
μέσα στο γυαλιστερό,μισοφαγωμένο μήλο που μου θυμίζει την ημισέληνο.
Μόνο που το σκουλήκι έχει γίνει μια μεγαλοπρεπέστατη σκουληκότρυπα
που οδηγεί στο άπειρο σύμπαν που ωστόσο έχει άπειρες εμπειρίες διαπλανητικών κοσμοναυτών με διάτρητα σκάφανδρα και θαμπές θύμησες.
Τι να φταίει που νοιώθω μοναδικός αλλά και μόνος ;
Να’μαι ο μόνος που βλέπει τηλεόραση μηχανικά ;
Που τρώει μηχανικά ; Δουλεύει μηχανικά ; Γελάει μηχανικά ;
Λέει «καλημέρα» μηχανικά στην καλοκάγαθη κυρτωμένη
αιωνόβια γριούλα που κάποτε υπήρξε ατραξιόν
στα ναρκισσιστικά νυφοπάζαρα ;
Βολτάροντας στα μουχλιασμένα πλακόστρωτα της νεκρόπολης που διαμένω,
είδα ότι ένιωθα λάθος.Δέν είμαι μοναδικός…ούτε μόνος.
Μιλιούνια οι άνθρωποι της μηχανικής ύπαρξης-ανυπαρξίας.
Τι αναπόδραστη μιζέρια !
Το μόνο που βλέπω σαν λύση ; Την παράλυση.
Ναι … Την παράλυση της επιλεκτικής ύπαρξης και της έλλειψης κριτικής σκέψης.
Το φόνο της αποστασιοποίησης που κάποτε εκλάμβανα ως υπέρτατη σοφία.
Θα παραλύσω τον βουτυρωμένο μου εγκέφαλο
που μέσα του γλιστρούσαν ότι του σερβίριζαν
και θα ενεργοποιήσω τον γρανιτένιο που φύλαγα
στο σαρακοφαγωμένο σεντούκι της ανήλιαγης σοφίτας μου.
Γρανιτένιος…για να έχω αντίσταση.
Δεν έχω πλέον στάση αλλά αντίσταση ζωής
που θα με κάνει να νοιώθω ένα με τον κόσμο.
Να είμαι μέλος του πολιτισμού των συνανθρώπων μου.
Μια πρασινοκίτρινη πεταλούδα επάνω στο φουγάρο
του εργοστασίου που έχει αναστείλει την λειτουργία του
λόγω έλλειψης προσωπικού.


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 3 Στα αγαπημένα: 1


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αταξινόμητα Ομάδα Πεζά

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

εν οιδα,οτι ουδεν οιδα....

Αστεροτρόπιο (Jeny) 09-08-2008 @ 06:25	Προσπαθώ ποιήματα να γράψω μα μου βγαίνουν αποκαλύψεις του νου, του σκοταδιού, του απέραντου θυμού που κατακλύζει το πέλαο των αναμνήσεών μας. αντίσταση ζωής... εξαιρετικό όλο.
Masvidal 09-08-2008 @ 11:03	Να ειστε ολοι καλα.Θα τα ξαναπουμε συντομα......
mikri gorgona tis sterias 08-09-2008 @ 11:08	απιστευτο... ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο