| |
Φώτα κλειστά και τ’ αμάξια έχουν φύγει
Παράσταση η ζωή πιο μικρή και πιο λίγη
Λίγο πριν φύγω η μπογιά μου ξεθωριάζει
Όλοι γελάσαν αλλά πλέον δε με νοιάζει
Πολλοί μ’ αγαπάν και πολλοί με μισούνε
Μα όλοι έρχονται εδώ αμέσως να δούνε
Δύο κόλπα, δύο τούμπες και μια ζαβολιά
Φωτογραφίες βγάζουνε σε κρύα αγκαλιά
Μετά τα τόσα γέλια καιρός για ένα δάκρυ
Που λίγο κοντοστάθηκε στο μάτι άκρη-άκρη
Γεμάτο το περίστροφο μα άδεια η ψυχή
Σε λίγο ένας κρότος παντού θα αντηχεί
Στέκομαι και γράφω τα τελευταία λόγια
Όρθιο δε με βαστούν τα γέρικα μου πόδια
Οι τοίχοι μου γεμάτοι εικόνες, αναμνήσεις
Έφυγες χαρά μου και πια δε θα γυρίσεις
Χαμόγελα παιδιών πολύ πιο μακρινά
«Κάθε ένα τέλος μια αρχή μας ξεκινά»
Πολλοί το λένε μα πιο λίγοι το πιστεύουν
Πλέον οι ελπίδες για μένα λιγοστεύουν
Χαμόγελα αν έσπειρα πόνο μόνο θερίζω
Δεν ξέρω που θα πάω, πάντα θα γυρίζω
Σε μέρη που αγάπησα και τώρα τ’ αφήνω
Μέσα σε αναφιλητά ακόμη πίκρες πίνω
Μια ρώσικη ρουλέτα με παίχτη μόνο ένα
Τραβάω τη σκανδάλη,3 βόλια μετρημένα
Χάσω ή κερδίσω λεπτό πλέον δε με νοιάζει
Το ψεύτικο χαμόγελο ιδρώτας ξεθωριάζει
Το πρώτο βόλι άχρηστο, τη γλίτωσα λιγάκι
Έδιωξα τη μύτη, το αστείο μου καπελάκι
Έβγαλα τη κόρνα μου μέσα απ’ το γιλέκο
Ώρα για το δεύτερο, με βλέπω να ξεμπλέκω
Το δεύτερο με πίκρανε, πάλι απ’ την αρχή
Γυρνάω και τραβάω και κρότος αντηχεί
Περνά από τα μάτια μου μια φθηνή ταινία
Κομμάτια της ζωής μου χωρίς καμιά ουσία
Δεν έμεινε και τίποτα, χαμόγελα ψυχρά
Μεγάλοι ταραγμένοι και έντρομα μικρά
Φεύγει η ψυχή μου από το γέρικο κορμί
Μ’ αίμα σχηματίζεται στο πάτωμα γραμμή
Περίεργο χαμόγελο στα χείλη μου επάνω
Ό,τι έκανα μετάνιωσα αλλά πια τί να κάνω
Δε θα ξαναμπορέσω με γέλια να γεμίσω
Το χώρο που οριστικά τον έχω αφήσει πίσω
Τώρα μόνος εκεί πάνω για γέλια θα διψάω
Κάθε τρις και λίγο στο τσίρκο θα γυρνάω
Να δω αν θα τους λείψω και αν θα πει κανείς
«Που χάθηκε ο κλόουν απ’ την άκρη της σκηνής;»
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
