Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: τωρα και παντα
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130524 Τραγούδια, 269403 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 τωρα και παντα
 Put all your angels on the edge Keep all the roses, I’m not dead ...
 
Τα φωτα ειναι κλειστα....
με ματια δακρυσμενα ο φοβος τους προσπερνα....
λιγοστο φως περναει δειλα μεσα απο το παραθυρο....
ολες οι μασκες εχουν πεσει στο πατωμα...τιποτα δεν κρυβει
την αληθεια....Δυο εφηβοι σε ενα δωματιο....δεν μιλανε....
αυτος ακουμπισμενος με την πλατη στον τοιχο....
αυτη καθισμενη στο πατωμα....το προσωπο της κρυμμενο
μεσα στα χερια της....να μην φαινονται τα δακρυα της....
ομως οτι και να κανει δεν μπορει να κρυφτει απο αυτον....
Γιατι...ρωταει με φωνη που τρεμει απο την αχρησια....γιατι γιναμαι ετσι....
Δεν απανταει....δεν ξερει τι να του πει...αυτην την απαντηση δεν τηνεχει....
Την αγκαλιαζει απο τους ωμους....νιωθει το κορμι της να ριγει απο το
αγγιγμα του....
Καθεται διπλα της και την κοιταει στα ματια....
με αυτο το βλεμμα που γνωριζε τοσο καλα....
η ανασα του δροσιζει το προσωπο της.....
με την δροσια που σε φερνει πιο κοντα στο θανατο παρα στην ζωη....
Θυμαται....
ενα αγορι κι ενα κοριτσι δεκατρια χρονων....καθαρα δευτερα να περπατανε
διπλα στην θαλασσα...οταν ενας πισιρικας της ζητησε να γινει το κοριτσι του....
μονο και μονο επειδη ηταν η καλυτερη του φιλη....
τοτε κατι ενιωσε...ομως δεν ηξερε τι.....
Δυο χρονια αργοτερα καθισαν σε ενα παγκακι....την πλησιασε βρεγμενος
κι μονο οταν την κοιταξε στα ματια καταλαβε πως εκλαιγε....την μερα που πληροφορηθηκε
τον θανατο του πατερα του....δυο παιδια που περασαν ολοκληρη την μερα κατω απο την βροχη.....
τον ζεστανε στην αγκαλια της...την φιλησε για πρωτη φορα...η καρδια της ματωσε αλλα δεν ηξερε
αν ηταν χαρα η λυπη....της ειπε οτι την αγαπαει....κι ενιωθε κι αυτη το ιδιο.....
Η σιωπη.....κρυσταλλινος τοιχος που απλωνεται αναμεσα τους....
Πιανει το χερι της...παντοτε τον τρομαζε οταν εμενε σιωπηλη...ποτε δεν
καταφερε να καταλαβει τι σκεφτεται...τι νιωθει....
ακομη κι οταν βρισκοταν μαζι του αναμεσα
στην παρεα τους αυτη καθοταν απεναντι του,χωρις να μιλαει,με ενα καλαμακι αναμεσα
στα χειλη της να κανει διαφορους θορυβους με τον χυμο της...αυτος τουλαχιστον επιφανειακα
δατηρουσε μια πιο κοινωνικη και ανοιχη σταση απεναντι στους ανθρωπους,αυτη ηταν πιο
κλειστος και απροβλεπτος χαρακτηρας...εκει που θα καθοταν,με τα μακρια μαλλια τηε να μπλεκονται
αναμεσα στα δαχτυλα και με βλεμμα ονειροπολο και αφηρημενο μπορουσε ξαφνικα να πιαστει
απο μια κουβεντα,μια λεξη που αιωρουνταν και τοτε να αρχισει να μιλαει και να συμμετεχει στην οποια συζητηση,σπαζωντας μεσα σε λιγα λεπτα την απομακρη σιωπη της...Σπανια ομως την ενδιεφεραν
αυτες οι συζητησεις και σπανιοτερα ακομα θα ανοιγε η θα συνεχιζε ενα θεμα που
την αφορουσε αμεσα....οταν βρισκοταν μαζι του αναμεσα στην παρεα τους κατα ενα
περιεργο τροπο αισθανοταν ξεχωριστη...ο τροπος που εκλεβε τις ματιες του,ειτε με την σιωπη της
ειτε με το απαραμιλλο σθενος της να αποδειξει την ορθοτητα των αποψεων της
σχεδον την ενθουσιαζε....
Ακουμπαει την καρδια του....χτυπαει αδυναμα....σαν να ξεψυχαει.....
ειναι παγωμενος...απομακρος....ψαχνει απελπισμενα να βρει επανω του κατι
γηινο...κατι οικειο...κατι δικο της.....
Σαγαπαω....ψιθυριζει και σκουπιζει τα δακρυα απο τα ματια της....
Σκυβει για να την φιλησει ομως απομακρυνεται....
την κοιταει για μια στιγμη...σηκωνεται...ειναι ετοιμος να φυγει....
Ανοιγει την πορτα και την κλεινει με παταγο.....
Μενει μονη..μεσα στο σκοταδι....
ξερει πως αν μεινει μαζι του θα ξανα πληγωθει...
ομως μακρια του πεθαινει.....λουλουδι που ανθιζει στην καρδια του χειμωνα.....
Ο θανατος της ειναι που της δινει ζωη.....
Σηκωνεται και τρεχει πισω του.....
Βρεχει...
φωναζει το ονομα του.....
γυρναει και την κοιταει....ειναι μουσκεμα...
οπως εκεινη την μερα....
πηγαινει και στεκεται μπροστα του....
Εχω να σου κανω μια ερωτηση....και θελω να την σκεφτεις πριν απαντησεις....
Οταν δυο ανθρωποι αγαπανε πολυ ο ενας τον αλλο...
αλλα δεν μπορουν να τα βρουν ποτε μεταξυ τους...ποτε φτανεις στο σημειο
που λες δεν παει αλλο....
την κοιταει στα ματια.....
ο καθρευτης της ψυχης του...εχει παρει το γκριζο χρωμα του σκοτεινου ουρανου...
ομως δεν την τρομαζει...ειναι η φλογα της αγαπης του για εκεινη που κραταει
μακρια το κρυο...
Ποτε....απανταει σηκωνοντας τους ωμους....
Χαμογελαει....και τον αγκαλιαζει....
την φιλαει....
Ελα μεσα....βρεχει....


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 2
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Έρωτας & Αγάπη,Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Is all that we see or seem but a dream within a dream....?
 
peiraiotissa
27-08-2008 @ 07:49
ΠΟΛΥ ΓΛΥΚΟ! ΓΕΜΑΤΟ ΑΓΑΠΗ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΤΙΧΟΣ...ΕΙΝΑΙ ΠΕΖΟ
eisai_enas_ap_mas
15-02-2009 @ 13:49
::6132.::::1255.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο