Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
131076 Τραγούδια, 269527 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Συνομιλία με το εμείς
 
Οι σαρδανάπαλες αλήθειες μου
ηχούν καλόφωνα μες στα ψέματα μου
Η παραφροσύνη μου είναι ο τετραγωνισμός του κύκλου
μες στον εφησυχασμό,
Η απαξίωση του σθένους μου για την επιτυχία είναι η λύτρωσή μου
Και η ελπίδα μου πως θα διαβώ το σκοτάδι αλώβητος.

Ένα γεννοβόλημα παραισθήσεων στα μάτια
Ένα συνονθύλευμα από μικρές πικρές αλήθειες
Και ψέματα που στο τέλος γίνονται ανάγκες ζωής
Ποια λύτρωση; Μόνο σκοτάδι που γεννήθηκε
Από σπινθήρες φωτός
Δεν υπάρχει λογική στις φιλήδονες αλήθειες σου
Ποιο σθένος; Μόνο μια φθισική ελπίδα
Στο φαύλο κύκλο της αποσχισμένης ζωής σου
Ένα κάτι υπάρχει στο πάντα της ασθενικής μου απαντοχής
Είμαι καλά
Η υπομονή μου έγινε ξύλινη ανάγκη για επιβίωση
Στον απόηχο της καταιγίδας
Υπάρχω χωρίς υπεκφυγές
Ανασχηματίζομαι, βυθίζω το βλέμμα
Στο σκοτεινό ομοίωμα του καθρέφτη
Υποχωρώ στην όξινη βροχή των ματιών σου
Ξαμώνω στα εντός μου πάθη για να σιγουρευτώ
Ότι ζω
Και το ποτάμι … το ποτάμι με φωνάζει
Να βρέξω το πέλμα της ψυχής .

Νεφέλη Σμίχελη



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 7
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Φιλοσοφικά
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Γιατί εμείς, εκεί που αγαπάμε, γινόμαστε αχνός (Rilke)
 
poetryf
31-08-2008 @ 07:07
Αν και μια-δυο λέξεις δεν μπόρεσα να τις καταλάβω,
εντούτοις οφείλω να παραδεχθώ πως αυτό που διάβασα
ναι...Ειναι Ποίηση!
bj-counter
31-08-2008 @ 07:30
τέλειο!!!!!!!!

Εγώ προσωπικά θα το έβαζα σε επίλογο ή πρόλογο κάποιου βιβλίου περισσότερο παρά σε ποιητική συλλογή!

ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ!
::yes.:: ::yes.::
**Ηώς**
31-08-2008 @ 09:19
Υπάρχουμε όλοι μας για κάποιο λόγο ΕΔΩ
στο παρον!!!!!!!!
τίποτε δε γίνεται τυχαία.
ποιο ειναι το σχέδιο; ΔΥΝΑΤΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΜΠΡΑΒΟ!!!!!!!!!!
Flake
31-08-2008 @ 10:32
Αυτό το ποίημα όταν το έγραψα και τελείωσα η επόμενη κίνησή μου ήταν να φύγω για λίγο από το χώρο γιατί γράφοντας το μάτωνα... και έτσι έπρεπε(να ματώνω)
Μελής
31-08-2008 @ 14:57
Σε αυτό το ποίημα ουσιαστικά έχουμε ένα αντίλογο μεταξύ της νιφάδας με εμενα. το πρώτο κομμάτι ειναι ο δικός μου λογος το δεύτερο της νιφάδας. αντιτίθονται δύο διαφορετικοί τρόποι επιβίωσης.
από την μία ο διανοουμενίστικος, αυτοσαρκαστικός λόγος που δεν έχει καμμιά φιλοδοξία, ένας διανοούμενος - καραγκιόζης είμαι που κάνω αλχημίες με τις ήδη γνωστές αλήθειες και με όχημα την τρέλα μου πορεύομαι μέσα και μακρυα από τον εφησυχασμό.
από την άλλη είναι ο τρόπος της νιφαδας ο πλέον ρεαλιστικός τρόπος επιβίωσης, δίχως φιοριτούρες, δίχως εξαρσεις δίχως κόλπα, δίχως διάκριση αλήθειας-ψέμματος. δίχως καμμιά υπεκφυγή με μόνη ελπίδα το ποτάμι, το απροσδιόριστο ποτάμι που καλεί
κώστας νησιώτης
16-09-2008 @ 23:42
νοηματικά ποιηματα, μπράβο Νεφέλη
karpox
05-10-2008 @ 04:14
Αν η επιβιωση εμπεριεχει ολα αυτα ε! τελικα βρεχεται το πελμα της ψυχης τσαλαβουτα........................ ::love.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο