| |
Σαν νερό που διψάει να φτάσει στο στόμα
φιλί να πιει κι ένα ακόμα
να διαλυθεί
σαν ηχώ που σκορπάει δειλά στον αέρα
σπάει σαν σφαίρα στο κορμί να κρυφτεί
θέλω να σε θέλω πάλι πιο πολύ
κι όσο αποφεύγω την υπερβολή
βρίσκομαι πλαι εκεί
στα ίδαι μάτια
που κομμάτια
κάποτε με κάνανε
μονοπάτια
υγρα διαμάντια
μα δε με τρελάνανε
σε αγαπώ όσο ποτέ μου
δε μπορώ χώρια σου να ζω
είσαι εσύ
Αχ Σταυραιτέ μου
ο ουράνος
που θέλω να βουτώ..
Πάνω στα σύννεφα
πιάνω τα σύρματα
της σιωπής που παγώνει τις λέξεις
αγγίζω αισθήματα
με συναισθήματα
πρεπεί αν το αντέξεις
σε αγπώ πιο πολύ
από ποτέ μου
είσαι εσύ η ορμή αχ ΑΓΓΕΛΕ ΜΟΥ
στα στήθια μου ο αέρας που λέγεται ΖΩΗ
ΑΓΓΕΛΕΝΙΑ ΜΟΥ
ΘΑ ΤΗΝ ΒΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΚΡΗ ΘΑ ΔΕΙΣ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
