Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Τούτα τα λουλούδια
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130608 Τραγούδια, 269424 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Τούτα τα λουλούδια
 Γραμμένο στο μπαλκόνι της Karlstr.
 
Τούτα τα λουλούδια που γελούν
σαν η μέρα φως στην πλάση φέρνει,
όταν έρθ' η νύχτα πως θρηνούν!
γιατ' η πίκρα μου πάνω τους γέρνει.

Μες από τις γλάστρες με θωρούν
μόνη διαρκώς και λυπημένη
να ξεχάσω λεν και προσδοκούν
κάθε μου αγάπη περασμένη.

Ταπεινά στις ώρες μου κρατούν
συντροφιά, σα βγαίνω στο σεργιάνι
ψάχνουν τρόπο στην ψυχή να μπουν
η ελπίδα μου να μην πεθάνει.

Μα όσο και γλυκά να ευωδούν
κάλλιο να τα βλέπω απ' το τζάμι
αν τ' αγγίξω θα μου μαραθούν
κι η χαρά θα φύγει μάνι μάνι.


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 17
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

ღ꧁ღ╭⊱ꕥ✍ꕥ⊱╮ღ꧂ღ
 
Χ.Ρ.Υ.Σ.Α
09-09-2008 @ 11:05
Υπέροχο! πραγματικά υπέροχο!!! Μπράβο γλυκειά μου!! ::hug.::
Ουτοπία
09-09-2008 @ 11:40
Χρύσα μου σ' ευχαριστώ. ::kiss.::
Ntibina
09-09-2008 @ 11:48
Ax, bre filenada... ::love.:: ::love.:: ::love.::
bj-counter
09-09-2008 @ 11:48
Ταπεινά στις ώρες μου κρατούν
συντροφιά, σα βγαίνω στο σεργιάνι
ψάχνουν τρόπο στην ψυχή να μπουν
η ελπίδα μου να μην πεθάνει.
---------------------------------------------------------------------------------------
T E L E I O !!!!!!!!
POLYKSENH
APISTEYTA OMORFO!!!!!!!!!!!!!
AthenaLeonti
09-09-2008 @ 12:00
ομορφο πολυ!
~**Μοναξιά**~
09-09-2008 @ 12:35
Μες από τις γλάστρες με θωρούν
μόνη διαρκώς και λυπημένη
να ξεχάσω λεν και προσδοκούν
κάθε μου αγάπη περασμένη.

Ταπεινά στις ώρες μου κρατούν
συντροφιά, σα βγαίνω στο σεργιάνι
ψάχνουν τρόπο στην ψυχή να μπουν
η ελπίδα μου να μην πεθάνει.



~*kalhspera*~

~* panemorfo olo*~

::love.:: ::up.:: ::smile.::
φραγκοσυριανος
09-09-2008 @ 12:46

Ταπεινά στις ώρες μου κρατούν
συντροφιά, σα βγαίνω στο σεργιάνι
ψάχνουν τρόπο στην ψυχή να μπουν
η ελπίδα μου να μην πεθάνει.

ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ...ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΙ.. ::theos.:: ::kiss.:: ::theos.::
armenisths
09-09-2008 @ 13:02
καλησπερα.. χαρηκα που εγραψες.. αλλο ενα ειδωλο η γραφη σου απο τον καθρεφτη της ψυχης σου .. εστω και ετσι... μεσα στην μελεγχωλια του ..ειναι ενα.. αριστουργημα... οπως ολα .. τα σεβη μου. ::yes.::
AETΟΣ
09-09-2008 @ 13:23
Πανέμορφο!!!
Καλησπέρα
::smile.::
**Ηώς**
09-09-2008 @ 13:31
Μπράβο Πολυξένη ::up.::
Xωρολάτρης
09-09-2008 @ 14:27
Πολύ όμορφα μελαγχολικο Πολυξένη!
zennoula
09-09-2008 @ 16:35
::up.:: ::up.:: ::up.::

σπουδαιο
Ιππαρχος
09-09-2008 @ 23:45
Ο Κυριάκος το θέτει πολύ σωστά Πολυξένη
nuxtolouloudo
09-09-2008 @ 23:52
Τούτα τα λουλούδια που γελούν....
::laugh.::
Κ εγώ είμαι ενα λουλουδάκι που σου γελά γλυκιά μου Ουτοπίτσα...
Σου γελά κ χαίρεται πολύ όταν σε διαβάζει.... ::kiss.:: ::hug.::
peiraiotissa
10-09-2008 @ 03:46
Χαίρομαι όταν βλέπω να απδίδεται καποιες φορές ο πόνος τόσο λυρικά!!!
Μπράβο Πολυξένη ::up.::
ftx
10-09-2008 @ 16:55
ο Steffen πού είναι;
Ουτοπία
11-09-2008 @ 07:30
Σας ευχαριστώ.
Στο σπίτι του, στην ψυχή μου, και εδώ Ευτύχη.

Έχω ένα φιλαράκι δω κοντά
λουλουδάκι που ανθίζει το βραδάκι
τα όνειρα συχνά ανάποδα φορά
και γελάμε καθισμένοι στο παγκάκι.

Σα δροσούλα μες στην τόση ερημιά
ψιθυρίσματα ανέμου όλο νάζια
όσα λέει, όσα κάνει, αληθινά
μ' αρμενίζουν σε μιά θάλασσα γαλάζια.

Και στα κύματά της κάθε μου στιγμή
το απέραντο θωρώ της καλοσύνης
των ματιών του οι μικροί ωκεανοί
κρίκοι γίνονται βαθιάς εμπιστοσύνης.

Έχω έναν καπετάνιο στο τιμόνι
της ψυχής μου και παντού με οδηγεί
στο ποτάμι μέσα πέφτει και με σώνει
και βρεγμένη επιστρέφω στη ζωή.

Πόση αγάπη έχει χωρέσει η καρδιά
για το άδολο, θλιμμένο του μουτράκι
που τα πάντα έχει κάνει ειλικρινά
να μην είμαι φθινοπώρου φυλλαράκι.

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο