| |
Γυναίκα που τη ζωή σου,έδωσε της Παναγιάς η χάρη
Μετρώντας σου κάθε πνοή με το μαργαριτάρι
Άσπιλη κράτησε την,απάνω απ’τα παράταιρα,απ’την μάταιη ώρα
Και στον αιώνα φέγγε μου,του πόθου δαδοφόρα
Μες στην αγάπη εφτά φορές σου’ναι η ψυχή λουσμένη
Όλες χτυπάν κρυφά για σε οι καρδιές μα μιά σε περιμένει
Σ’ύπνο ,σε ξύπνο,σ’όνειρο γιομάτη σε σιμώνει
Κι ως τ’αναμμένο σίδερο ζητάει να μπεί στ’αμόνι
Άκου καλή και δυνατή ,στητή και τίμια κ’ίση
Τούτη τη δεύτερη σιωπή που γίνηκε,ο έρωτας θα λύσει
Αχός που αργοφτερώνοντας σαν κύμα αναδιπλώνει
Βογκάει διπλά ,βογκάει τριπλά σαν πέλαο σε κυκλώνει
Τώρα που η μέρα χάραξε γεύομαι το φαρμάκι
Με το προζύμι της χολής με το νερό απ’τ’αυλάκι
Τώρα πασίχαρος σου κράζω «να το κορμί μου πάρτο
Ο σπόρος ζεί,ζύμωσε ,θρέψε της αγάπης σου τον άρτο»
Ναί! Ο σπόρος ζεί του υμέναιου,και μέσα μου παλεύει
Ωσάν η σάρκα του ψωμιού του πρόσφορου ν’ανέβει
Να λαχταρίσει Ανάσταση η ψυχή κι ο μάταιος νούς π’ανοίγει
Φτερά μικρά ......,στο μητρικό αγρό σου να ξεφύγει
Μην τ’αρνηστείς αμόλυντη και βλόγα το απ’τη ρίζα
Για να γινεί γλυκόχορτο,μαγιοβοτάνι η βρίζα
Για να γυρνούν τριγύρα σου του λυτρωμού οι αγγέλοι
Μήν τ’αρνηστείς αθάνατη,....πριν γίνει η πίκρα μέλι...........
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
