| |
Δάχτυλα στον ανέπαφο κρυμμένα
ψάχνουνε ανάσα να δωθούν
δάκρυα που στάγνωσαν
για σένα
πριν γίνουν ένα
μέσα στο φεγγάρι
αστέρια
τη λάμψη σου πριν πιουν
άνοιξα απόψε τα κρυμμένα
της αλήθειας μυστικά
πώτησα παράπονα θιγμένα
πόσο κάνει η ζημιά
έφτασα κάτω στον πυθμένα
που αρχίζει η μοναξιά
να λέει
στα όνειρα τα ξηλωμένα
πάραμύθι με κάτασπρα πανιά
πόσα βράδια μου χαμένα
να σε παίρνω αγγαλιά
δίπλα μου της μόναξιας τα φρένα
να ξεσπάνε ουρλιαχτά
πόσες ώρες στο κελί μου
να διαλύομαι ξανά
να με γδύνει η αφή μου
η αντοχή σαν προσερνά
κι εσύ και πάλι πουθενά
πουθενά δεν ξέρω που να ψάξω
πες μου τι έκανα
τα πάντα να αλλάξω
πουθενά δε ξέρω τι να κάνω
πες μου που έφταιξα ζωή μου και σε χάνω
δεν είσαι πουθενά
μα ευτυχώς το πείσμα δεν κρατάει πολύ
και η επιστροφή νύχτα όλο φως
μοιάζει με γιορτή
της αγκαλιάς το πως
μα ευτυχώς όταν έρχεσαι κοντά
μυρίζω ζεστασιά
κι ένας θεός μικρός
το όνειρο ξυπνά
σε αγαπώ
το νιώθω σαν περνάς
μέσα στον πάλμο
της ίδιας πια καρδιάς
ζωή μου όλα ΕΣΥ
ζωή μου αληθινή
κι αν αργήσες πολύ
ήρθες ΕΔΩ
ΕΥΤΥΧΩΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!
Κωνσταντινάκι μου γλυκό και μαλαματένιο!!!!!!!!!!!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
