| |
Πάντα τις σκάλες μετράει θυμωμένος
μια ατσαλένια το σπίτι η σπηλια
μες το δωμάτιο πάντοτε ξένος
του υπνού κι αναβει στα χείλη η φωτιά.
''Πατέρα του άδικου χρόνου ,εφιάλτη
του πετρας το βράδυ στην άλλη πλευρά
είθε το όραμα να χει προστάτη
μια πεταλούδα ή αγγέλων φτερά
μα τώρα ζητάω στην νύχτα ν΄αφήσεις
λίγα ουτοπίας λόγια γλυκά
νάρκη στον δούλο αυτόν να χαρίσεις
όνειρα μόνο μικρά , δανεικά.
Πριν ανατείλει ο ήλιος
σ' ένα βιβλίο
θα ρθω ιδρω
να σου ξεπληρωσω αυτα που χρωστω"
τετοια ο Τζερονιμο λεει της νυχτας
το σωμα κι αφηνει να πεσει ελαφρια
το οπιο χαδι δωρο της νυστας
να παρει τον φοβο του περα μακρια
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
