| |
Ο ηλιος μας κοιταει αφ υψηλου ιριδιζωντας την ασπριλα
των μαρμαρων, μια ειρωνια ζωης μεσα στο καστρο εκεινο του θανατου....
Ποτε μας δεν τον χωνεψαμε...η νυχτα ταιριαζε σε ολους μας περισσοτερο
Τα θυμωμενα φεγγαρια που φωτιζαν τα ξεσπασματα της μανιας μας..
τοτε που δεν ελειπε κανεις...Και τωρα μαυρες σκιες μεσα στη σιωπη
του λευκου...φυτευουμε στην γη την προδομενη εφηβεια μας...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
