Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Εξαγνισμός
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130608 Τραγούδια, 269424 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Εξαγνισμός
 
Η μελαγχολία έχει καθίσει
αναπαυτικά στις καρδιές
σ`αυτόν τον παράξενο
μικρό μας κόσμο.
Με την ασφαλή κάλυψη
της αδιαφορίας
ξεχάσαμε
αγνοήσαμε
παραβιάσαμε
όλα τα ανθρώπινα στοιχεία
που φώλιαζαν στα σπλάχνα.
Η ανθρωπιά έγινε στόχος
δύσκολα αναγνωρίσιμος
και παραμένουν απαρατήρητοι
οι εκτελεστές της αθωότητας
''Δεν πλήγωσα ποτέ κανέναν
που δεν έπρεπε'' θα σου πουν
και έχουν την εντύπωση
πως είναι άτρωτοι
και έκαναν κανόνα
την εξοικίωση με το χάος
το χάος που έγινε
δήλωση ύπαρξης του κόσμου.
Και περπατούσα
με το κεφάλι σκυφτό
ζαλωμένη τις βαριές σκέψεις
και άντεχα αδιαμαρτύρητα
αψηφώντας
τα μουντά μυαλά που δέσποζαν.
Και όταν αντίκρυσα
το περίεργο αλισβερίσι
της αδίστακτης δύναμης
ένιωσα το μυαλό να σαλεύει
και τότε
ξέρασα την πίκρα
που με δηλητηρίαζαν
και εξαγνίστηκα...


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 9
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Τίποτα δεν γίνεται χωρίς αιτία. ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ 384-322π.Χ.
 
Ιππαρχος
26-09-2008 @ 15:00
Έχεις πολύ δίκιο Δήμητρα.
Αν το εκλαμβάνω σωστά με αυτούς που δεν πλήγωσαν κανένα εννοείς ότι δεν αρκεί να μην κάνουμε κακό, αλλά πρέπει να κάνουμε καλό...

Πολύ ωραίο,καλημέρα!
Celestia
26-09-2008 @ 15:02
πολυ ωραίο και πολυ βαθυστόχαστο! ::smile.::
dimi.gr
26-09-2008 @ 15:23
Ναι Ίππαρχε σωστά το εκλαμβάνεις, αλλά υπάρχει και η άλλη πλευρά σ`αυτόν τον στίχο
''Δεν πλήγωσα ποτέ κανέναν
που δεν έπρεπε'' θα σου πουν
δλδ Πλήγωσα μόνο αυτούς που κατα τη γνώμη μου έπρεπε,
οπότε πως αποφασίζουμε ποιούς θα πληγώσουμε;
ή αν αδιαφορούμε, πόσοι θα πληγωθούν;
Ευχαριστώ και εσένα και την Celestia.
Noldiel
26-09-2008 @ 19:00
Μέσα από τα σίδερα μιας φυλακής, δύο άτομα βλέπουν ο ένας τη λάσπη απέναντι κι ο άλλος τα λουλούδια.
Ναι, Δήμητρα, πρώτα ήταν το Χάος και ακριβώς εκεί ανακαλύπτεις σπέρματα μιας άλλης ζωής που έχει μέλλον... ή όχι;
Μου αρέσουν οι αναζητήσεις σου. Καλημέρα κι από εμένα.
armenisths
26-09-2008 @ 22:02
ΔΗΜΗΤΡΟΥΛΑ.......... ΕΓΡΑΨΕΣ ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΤΟ ΣΤΙΧΟ ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ ΑΠΟΔΟΣΗ ΚΑΙ ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ ΜΑΖΙ ΣΟΥ... ΕΧΕΙΣ ΔΙΚΑΙΟ... ΤΟΝ ΘΑΥΜΑΣΜΟ ΜΟΥ ΤΗΝ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΜΟΥ.... ΜΠΡΑΒΟ. ::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
oneirodromio
26-09-2008 @ 23:18
::up.:: ::yes.:: ::yes.::
sofianaxos
27-09-2008 @ 00:49
πολύ δυνατό πράγματι!!!!!!! ::up.:: ::up.::
**Ηώς**
27-09-2008 @ 08:47
Και όταν αντίκρυσα
το περίεργο αλισβερίσι
της αδίστακτης δύναμης
ξέρασα την πίκρα
που με δηλητηρίαζαν
και εξαγνίστηκα... Δ Υ Ν Α Τ Ο!!!!!!!!! ::up.:: ::up.:: ::up.::
georgeabout
03-10-2008 @ 15:29
Πόσο να κρατήσει Δήμητρα ο εξαγνισμός ?
Πόσο αυτά που ξερνάμε και μας δηλητηριάζουν θα αποτελούν καθημερινές μας συνήθειες ?

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο