| |
Είχε μια πετσέτα του μπαρ
μ' αυτή σκέπαζε την παγοθήκη
Περίπου εικοσιπέντε φορές,
μέσα σ' ένα βράδυ.
Εμμονή κι αμηχανία.
Καθόμουνα στην μπάρα
Ουίσκι με πάγο ως επάνω
Στην Ελλάδα βάζουν τριπλές μερίδες
Ελπίζω τα συκώτια μου ν' αντέξουν
Τα χείλη της ρόδινα
Το δέρμα από μετάξι
Φορούσε μαύρη μπλούζα
Κι ένα στενό παντελόνι
Τα μαλιά δεμένα πίσω
Και με κοιτούσε
Με κοιτούσε
Με κοιτούσε
Κρυφά. Και φανερά.
Είχε μια χάρη ένοχη
Είχε απειρία και στάση
Αλλά θυμόταν πάντα
το ποτό μου
Φεύγοντας της έγραψα.
Έβγαλα χαρτί, ένα στυλό
Το τηλέφωνο μου
Μάγδα, αυτό είναι για σένα
Της το δωσα. Το δέχτηκε.
Εκείνη την στιγμή έπεσε
μόνο του ένα γυάλινο τασάκι
και κομματιάστηκε
Κάτι προκάλεσα κι εγώ
Το στήθος της ήταν μικρό
Στητό, και έξυπνα μικρό
Με κοιτούσε!
Με κοιτούσε!
Με κοιτούσε.
Σκούπισε το τασάκι
Όμορφη, εικοσιδύο χρονών
Θα τα ξαναπούμε
Δεν πήρε ποτέ τηλέφωνο
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
