| |
της σκιας τα ρουχα τα βρωμερα
λεπια στο κατισχνο τ αυπνο σωμα
ματια βγαινουν απ τα νερα
καρδια απο σιδερο πετρα και χωμα
ετσι σα δρακος στα χαμηλα
καθε που βγαινει απ την σκηνη του
σκορπαει στην πολη τον μπελα
με τα καρφια και το σχοινι του
πλατη στο τοιχο που περπαταει
φοβο στο φοβο η αναπνοη του
μες στο δωματιο παρακαλαει
χαρη να φυγει απ την ποινη του
μα ολα αυτα μεχρι εχτες
θαυμα να νιωθει πως θα γινει
ανοιγει δρομο απ τις φωτιες
και μες στην τεντα μπαινει Εκεινη
αερας πηρε να φυσα
και να σαρωσει την ψυχη του
κορη λευκη μαλλια χρυσα
στεκει μπροστα απ το κλουβι του
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
