Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Ο Γιάννος
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130256 Τραγούδια, 269332 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ο Γιάννος
 Στον πατέρα μου, που σήμερα ξεκίνησε το τελευταίο του ταξίδι..
 
Ο Γιάννος

Χαμπέρι
λύπης και πόνου, άξαφνα, τον καρτερά στα ξένα
πως ο πατέρας πέθανε, του Γιάννου, στο χωριό...
Πέτρωσε κάθε του ματιά στο σκοτεινό του βλέμμα
που μήτε μια δε πρόλαβε, χαρά του, στο γονιό
να φέρει.

Κρύο
πίκρα και θλίψη έσχιζαν στα σωθικά τον Γιάννο
κι’ ατέλειωτα αισθάνθηκε ντροπή και πονεμό
πώς τον γονιό του ξέψυχο στο φέρετρο απάνω
δε θα να του πει του σμίξιμου το χαίρε, μα στερνό
τ' αντίο.

Στην άκρη
πήγε κλεφτά και κάθισε της έρημης αυλής του,
στις αναμνήσεις έφερε τη νιότη ζωντανή,
κύλησε αργά την θύμηση της παιδικής ζωής του
και στράγγιξε στο μάγουλο, σαν αίμα στην πληγή,
το δάκρυ.

Κι ο Γιάννος
λίγο μετά που σκέπασε το λείψανο με χώμα,
την ανηφόρα κίνησε στου λόφου την κορφή,
και στην ιτιά την ορφανή που έστεκε ακόμα
γονάτισε και έκλαψε μονάχος σαν παιδί,
ο Γιάννος…
-.-



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 23
      Στα αγαπημένα: 3
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      ο χορός της φθοράς
      Κατηγορίες
      Αναμνήσεις & Βιώματα,Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Δεν υπάρχουν φτωχές λέξεις... φτωχά λόγια υπάρχουν !
 
swordfish
30-09-2008 @ 04:53
''Κι ο Γιάννος
λίγο μετά που σκέπασε το λείψανο με χώμα,
την ανηφόρα κίνησε στου λόφου την κορφή,
κει στην ιτιά την ορφανή που έστεκε ακόμα
γονάτισε και έκλαψε μονάχος σαν παιδί,
ο Γιάννος…''.......Καλό μεσημέρι Χρήστο!...
-.-

Α.Ε. ΕΠΕ
30-09-2008 @ 04:59
...κουράγιο Γιάννο μου...
Aris4
30-09-2008 @ 05:00
Χρησταρα μου , μια αγκαλια απο μενα ....
swordfish
30-09-2008 @ 05:01
...πριν λίγα χρόνια Οκτώβρης του 99... η μητέρα μου πλησίαζε στην αποβάθρα για το μεγάλο ταξίδι...
''Το γέρμα της ζωής σου έχει φτάσει
και ποιος μπορεί στη μοίρα ν' αντιδράσει;
Σκοτάδι στη ματιά σου και στη σκέψη,
το διάδημα της νύχτας σ' έχει στέψει.

Και σε κυττάζω με του πόνου μου τα μάτια,
σου παίζω θέατρο, ενώ η καρδιά είναι κομμάτια,
σου τραγουδάω, σου μιλάω, σε χαϊδεύω,
και με τον πόνο ολομόναχη παλεύω!

Μα εσύ στον κόσμο σου φευγάτη με κοιτάζεις,
ας ήταν να' ξερα στο νου σου τι στοιβάζεις...
στέκεις βουβή, δε μου μιλάς κι αυτό το βλέμμα...
μ' ένα παράπονο βουβό, λες και θωρείς το τέρμα!...''

Καλό ταξίδι να έχει...
::hug.::
peiraiotissa
30-09-2008 @ 05:18
εξαιρετικά ...θλιμένο!!!!!!!!! ::sad.::
Ναταλία...
30-09-2008 @ 05:51
Κι ο Γιάννος
λίγο μετά που σκέπασε το λείψανο με χώμα,
την ανηφόρα κίνησε στου λόφου την κορφή,
και στην ιτιά την ορφανή που έστεκε ακόμα
γονάτισε και έκλαψε μονάχος σαν παιδί,
ο Γιάννος…

Κουράγιο

Καλό ταξίδι να έχει ::hug.::
Ανατολικός
30-09-2008 @ 05:57
αν δεν μπορείς παρά να κλαις το δείλι
τους ζωντανούς τα μάτια σου ας θρηνήσουν
θέλουν , μα δεν βολεί να λησμονήσουν ...

Δεν θυμάμαι ποιος το είπε , μα πάντα το κουβαλώ μέσα μου . Το πιο πικρό στον θάνατο είναι η απώλεια , κι η απώλεια είναι πάντα των ζωντανών που μένουν πίσω ... παρήγορη μονάχα η σκέψη πως γι' αυτόν που φεύγει είναι πάντα πιο καλός ο προορισμός από την αφετηρία του ...

Χρήστε , το τέλος πολύ καλό .
ξιφιούλα , το δικό σου με ανατρίχιασε ...
ΕΛΕΑΝΝΑ
30-09-2008 @ 06:45
..................................................
isidora
30-09-2008 @ 07:24
Λήθη
Καλότυχοι οι νεκροί που λησμονάνε
την πίκρια της ζωής. Όντας βυθίσει
ο ήλιος και το σούρουπο ακλουθήσει,
μην τους κλαις, ο καημός σου όσος και να ’ναι.
Τέτοιαν ώρα οι ψυχές διψούν και πάνε
στης λησμονιάς την κρουσταλλένια βρύση⋅
μα βούρκος το νεράκι θα μαυρίσει
α στάξει γι’αυτές δάκρυ όθε αγαπάνε.
Κι αν πιουν θολό νερό ξαναθυμούνται,
διαβαίνοντας λιβάδια από ασφοδίλι,
πόνους παλιούς που μέσα τους κοιμούνται,
Αν δε μπορείς παρά να κλαις το δείλι,
τους ζωντανούς τα μάτια σου ας θρηνήσουν :
θέλουν – μα δε βολεί να λησμονήσουν. [Λορέντζος Μαβίλης} ::kiss.::
isidora
30-09-2008 @ 07:31
Και εγώ έχασα τη μητέρα μου φέτος Χρήστο και πικράθηκα πολύ,
Λυπάμαι πολύ γιατί είσαι λυπημένος, Χρήστο Εύχομαι να ζήσεις πολλά χρόνια, να τον σκέφτεσαι όπως ήταν παλιά, δυναμικός, αεικίνητος, στήριγμα της οικογένειας στις δύσκολες μέρες. Όπως, όμως, έχουμε διδαχτεί από τη ζωή ο χρόνος δεν είναι μόνο αφανιστικός, είναι και υποστηριχτής της θεραπείας…
artista_k
30-09-2008 @ 08:02
Ελα βρε γείτονα... δεν πονάν τα παλικάρια... ::love.::
νετη541
30-09-2008 @ 08:31
...τρομερός ο Γιάννος....τρομερός κι εσύ...καλη αντάμωση το κάποτε....
ALYZIOS
30-09-2008 @ 08:34
KAΛΟ ΤΑΞΙΔΙ...........
Spartinos
30-09-2008 @ 09:39
Καλο του ταξιδι.............
zennoula
30-09-2008 @ 10:24
::hug.:: ::kiss.:: ::yes.::

χρησταρα μου κουραγιο και δυναμη
εχεις την συμπονοια και την αγαπη μου
TAS
30-09-2008 @ 10:27
Χρήστο, φίλε μου . . .

. . .
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
30-09-2008 @ 14:05
::up.:: ::up.:: ::up.::
anthier
30-09-2008 @ 17:11
::hug.:: na ton thimasai, na ton timas k na ton kouvalas mesa sou
mpravo christo mou uperoxo to dimiourgima sou
ena poiima pou fenete na stekei me psila to kefali

CHЯISTOS P
01-10-2008 @ 08:40
Όσους με τον τρόπο σας με συμπαρασταθήκατε, σας ευχαριστώ ..
Καλησπέρα !
Μαρία Χ.
02-10-2008 @ 00:54
... Λυπάμαι ειλικρινά Χρήστο μου.. ζωή σε σας...
CHЯISTOS P
07-01-2009 @ 02:29
Ευχαριστώ θερμά τον Μάριο Ανδρίκο που επεξεργάστηκε και μελοποίησε με ιδιαίτερη ευαισθησία το παραπάνω ποίημα και απέδωσε με την μέγιστη τελειότητα αυτό το ευαίσθητο θέμα…

http://www.musicwave.gr/el/members/member_info.asp?cat_id=2&id=5014&count=0&show=m
CHЯISTOS P
07-04-2011 @ 05:43
http://www.youtube.com/watch?v=n2soOzCjaOI
Ανατολικός
14-10-2014 @ 02:11
Πολύ όμορφη και η μελοποίηση Χρήστε... υπέροχο ποίημα που έγινε υπέροχο τραγούδι...


Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο