Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Ματωμένα ταξίδια
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130670 Τραγούδια, 269442 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ματωμένα ταξίδια
 όλο άρνηση...
 
Δεν μπορώ να με σηκώσω απόψε'
τα αστέρια πέφτουν σα μαχαίρια στις παλάμες μου
με καθηλώνουν στη διάσταση του μηδενός
Δεν μπορώ να λογαριάσω πόσα ακύρωσα ταξίδια.

Βλέπω την αλικοβαμμένη μου ελπίδα να ξεβάφει
να μην το θέλει πια το κόκκινο λιμάνι της
να καταριέται τη δεμένη άγκυρά της
Δεν μπορώ να υποψιαστώ σαν κύμα την αλήθεια

Φουρτούνιασε ο κόσμος μου , τα ψέμματα ξεβράζει
μηδέ κατάρτι μου μεινε, μηδέ γερό κουπί.
Το βήμά μου μαστίγωσε τις έρημες ακτές του
Δεν βρίσκω χέρι να δεθώ κι έτσι φοβάμαι

Γλιστρούν τα βλέμματα τριγύρω'
ένας χαμένος μεθυσμένος οδηγός
που έχει στα χέρια του της ύπαρξης το λεωφορείο
Δεν μπορώ να το δεχθώ πως είναι ο Θεός μου αυτός!

Και τα αστέρια ...
να αφρίζουν στην καταματωμένη τους θάλασσα
με όλα του σώματος τα μέλη να αντιδρούν!
Δεν ήτανε για'μένα αυτή η νύχτα
δεν είχε όσο σκοτάδι λαχταρούσα...


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 13
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες,Αναμνήσεις & Βιώματα
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

poetryf
 
TAS
30-09-2008 @ 10:16
Βλέπω την αλικοβαμμένη μου ελπίδα να ξεβάφει
να μην το θέλει πια το κόκκινο λιμάνί της

θάλασσα είσαι Αθανασία μου, πότε ήρεμη και πότε αφρισμένη..
μα πάντα του πρώτου ενδιαφέροντος . . ::hug.::
zennoula
30-09-2008 @ 10:27
::kiss.:: ::love.:: ::love.::


αθανασια μου γλυκεια
armenisths
30-09-2008 @ 10:28
Γλιστρούν τα βλέμματα τριγύρω'
ένας χαμένος μεθυσμένος οδηγός
που έχει στα χέρια του της ύπαρξης το λεωφορείο
Δεν μπορώ να το δεχθώ πως είναι ο Θεός μου αυτός!

τι να υπογραμμισω τι?? ενα ονειρο ενα ταξιδι ολο του... μπραβο... μπραβο σου αθανασια...μπραβο ::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
Χ.Ρ.Υ.Σ.Α
30-09-2008 @ 11:05
Και τα αστέρια ...
να αφρίζουν στην καταματωμένη τους θάλασσα
με όλα του σώματος τα μέλη να αντιδρούν!
Δεν ήτανε για'μένα αυτή η νύχτα
δεν είχε όσο σκοτάδι λαχταρούσα...

ΤΕΛΕΙΟ!!! ::yes.:: ::yes.::
sofianaxos
30-09-2008 @ 11:13
Με αποτέλειωσες ήμουνα πουήμουνα.......

::up.:: ::up.:: ::up.::

Καλησπέρα Αθανασία
oneirodromio
30-09-2008 @ 11:33
::yes.:: ::yes.:: ::yes.::

τελειο!!!!
peiraiotissa
30-09-2008 @ 11:35
Καλησπέρα Αθανασία μου...τέλειο!!!! ::kiss.::
Πριγκιπας
30-09-2008 @ 11:36
Βλέπω την αλικοβαμμένη μου ελπίδα να ξεβάφει
να μην το θέλει πια το κόκκινο λιμάνί της
να καταριέται τη δεμένη άγκυρά της
Δεν μπορώ να υποψιαστώ σαν κύμα την αλήθεια

τελειο!!!!!!!!!!!! ::up.:: ::up.:: ::theos.::
agrafos
30-09-2008 @ 12:20


Αθανασια και Ποιηση
::theos.::
Xωρολάτρης
30-09-2008 @ 13:23
Ησύχασε Αθανασία μου έξω από το ποιημά σου..κάτι θα αλλάξει σαν αναμόσβημα βλεφάρου την πυκνότητα με την ποιότητα μαζί του σκοταδιού και όλα θα γίνουν με πολύ πιο πέρα νόημα..Το ποιημα σου άστο όπως το φτιαξες..είναι από ανοξείδωτα υλικά και θα αντέξει τα πάντα..άστο όπως το φτιαξες λοιπόν..μας θυμίζει πολλά άλλωστε!
Flake
30-09-2008 @ 13:34
Αυτά τα ταξίδια τα ματωμένα και το σκοτάδι που αγαπώ γιατί έχω μάθει να κινούμε μέσα σ' αυτό με μαθηματική ακρίβεια
::yes.::
Ιχνηλάτης
30-09-2008 @ 13:41
Ξέρω πως χρειάζεσαι το απόλυτο σκοτάδι για να ονειρευτείς ήλιους.
Κλείσε τα μάτια και όταν θα τα ανοίξεις, όλα θα είναι καλύτερα!
Ναταλία...
02-10-2008 @ 04:05
¨Ενα απλό μπράβο Αθανασία μου ::yes.:: ::hug.:: ::love.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο