Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Ένας δρόμος
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130548 Τραγούδια, 269412 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ένας δρόμος
 =/
 
[font=times new roman] Όσο εύκολο είναι να ξεκουμπώσεις τα κουμπιά ενός πουκαμίσου
και να τ’ αφήσεις να πέσει στο πάτωμα,
τόσο δύσκολο είναι να ξεκουμπώσεις τη Λογική,
για να μπορέσει να κατρακυλήσει
και να δώσει στο Συναίσθημα το προβάδισμα έστω και για λίγο.

Πολλές φορές η ζωή μοιάζει ένας μακρύς δρόμος
Από εκείνους με τα δέντρα αριστερά και δεξιά
και τα φύλλα διάσπαρτα πεσμένα κάτω.
Κι όταν η Λογική είναι μπροστά, περπατάμε κατά μήκος του πεζοδρομίου.
Σαν το Συναίσθημα κυριαρχεί αφήνει πίσω κάθε δισταγμό και πεταγόμαστε στη λεωφόρο.
Εκείνη με τα αυτοκίνητα που τρέχουν.
Και βαδίζουμε όλο ευθεία.

Σίγουρα, σίγουρα είναι πολύ επώδυνο το να κρύβουμε τα όσα νιώθουμε
Όμως είναι ίσως ακόμα πιο τρομαχτικό να τα εκθέτουμε.
Γιατί πάντα φοβόμαστε την κριτική.
Κι εκείνα τα βλέμματα.
Αδιάκριτα.
Φαρμακερά.
Θανατηφόρα.

[I]Τελικά μήπως οι παρωπίδες είναι η μόνη λύση για να περάσουμε απέναντι;




 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 7
      Στα αγαπημένα: 2
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      Ονειρολόγιο
      Κατηγορίες
      Αναμνήσεις & Βιώματα
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Έχει νεκρώσει η λογική, μα έχω ακόμα την καρδιά μου.
 
isidora
10-10-2008 @ 20:20
τόσο δύσκολο είναι να ξεκουμπώσεις τη Λογική,
για να μπορέσει να κατρακυλήσει
και να δώσει στο Συναίσθημα το προβάδισμα έστω και για λίγο.


... συνληθως έτσι συμβαίνει

Τελικά μήπως οι παρωπίδες είναι η μόνη λύση για να περάσουμε απέναντι; Που είναι το απέναντι·
tsilichili
11-10-2008 @ 00:29
γιατη να φοβομαστε την κριτηκη?..μην ειστε προιον τεχνιτο..το να εκφραστεις ειναι ελευθερια..το να ντρεπεσε να εκφραστεις ειναι μεγαλιτερη φυλακη και απο το οταν δεν σε αφηνουν..ολοι κανουμε τις ζωες που μας επιβαλουν..παρωπιδες ειναι μια λυση αλλα δεν ειναι η λυση που 8α σε κανει ευτιχισμενο..η ελευ8ερη εκφραση συνεσθιματων χωρις ντροπη ειναι η καλυτερη ζωη ..

πολοι ωραιοι οι στιχοι σου παντος
armenisths
11-10-2008 @ 00:46
πολυ καλη η αποδοση .... μπραβο ... μπραβο.. ::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
zennoula
11-10-2008 @ 02:13
::hug.:: ::yes.:: ::yes.::
oneirodromio
11-10-2008 @ 03:36
Σαν το Συναίσθημα κυριαρχεί αφήνει πίσω κάθε δισταγμό και πεταγόμαστε στη λεωφόρο.
Εκείνη με τα αυτοκίνητα που τρέχουν.
Και βαδίζουμε όλο ευθεία.

Μου αρεσαν οι σκεψεις σου! ::yes.:: ::yes.::
rosestar
11-10-2008 @ 04:21
Τελικά μήπως οι παρωπίδες είναι η μόνη λύση για να περάσουμε απέναντι;
Πιστεύω ναι.Μη σε νοιάζουν τα σχόλια των άλλων.Ο καθένας πολεμά για το καλύτερο στη ζωή του.Κοιτώ μπροστά και αδιαφορώ για τα σχόλια των άλλων.Ας δει ο καθένας τη δικιά του καμπούρα.Ας βάλει ο καθένας τάξη στον εαυτό του.
BE YOURSELF είναι η υπογραφή μου. ::yes.::
candy-candy
11-10-2008 @ 08:50
-Ιsidora, "περπατάμε κατά μήκος" ή "βαδίζουμε όλο ευθεία" εκείνον τον ατελείωτο δρόμο... κι όπως το βλέπω εγώ τα αυτοκίνητα δεν μας αφήνουν να δούμε τι βρίσκεται απέναντι... ίσως τελικά εκεί που δεν παίρνουμε εμείς οι ίδιοι την απόφαση να πάμε επειδή φοβόμαστε και δειλιάζουμε κρύβεται η ευτυχία...
-tsilichili, βάζοντας παρωπίδες δεν θα αποκτήσουμε ελεύθερη έκφραση συναισθημάτων; Αφού θα μπορούμε να εκφραστούμε όπως ακριβώς θέλουμε, χωρίς να επιρεαζόμαστε από τίποτα... Άλλωστε ας μην ξεχνάμε πως η ευτυχία είναι προσωπικό ζήτημα του καθενός...
armenisths, zennoula, oneirodromio, rosestar μια ::hug.::
Κι ένα ευχαριστώ σε όλους που περάσατε κι είπατε την άποψή σας...

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο