| |
letitbe
13-10-2008 @ 12:43 | ::love.:: πολυ ομορφο | | Nefeligeretis
13-10-2008 @ 13:00 | Κορυφαίο!
::yes.:: | | Xωρολάτρης
13-10-2008 @ 14:02 | Θα ήθελα να προχωρούσε ακόμα μια φάση παρακάτω Μελή το ποιημά σου και να μιλούσε και λίγο για την μετα θάνατον εποχη της βεβαιότητας ,που δια μέσω της ενώσεως μπορεσε να συνθεσει τα αντίθετα..Οι ανιθέσεις που θα ξεπετάγονταν νομίζω θα ήταν παρα πολλές τότε..τόσες πολλές που ίσως μόνο ενας ουρανός ξέρει πως θα καταφερνε να τις ενωσει μες στο γαλάζιο της προβολής του ως μέρα για τους υπόλοιπους που θα έμεναν πίσω και θα εξακολουθούσαν να πιστευουν ότι ο ουρανος τελικά είναι ο από πάνω τους συμπαγής όγκος που κυβερνα τις μέρες τους και τις νύχτες τους απόλυτα σίγουρος για τον σωστό τρόπο που το κάνει.. | | Μελής
13-10-2008 @ 16:58 | Νομίζω πως καταλαβαίνω τι λες χωρολάτρη. αυτό όμως που ήθελα να τονίσω είναι η αξία της ζωής, η αξία της γέννησης η αξία σε αυτον εδώ τον κόσμο. από την μία έχουμε κατακλυστεί από τον φόβο του θανάτου γιαυτό και τον αντιμετωπίζουμε ως κάτι πέρα απο μας και δεν μπορούμε να δούμε ότι ο θάνατος δεν είναι παρά μονάχα μια στιγμή που μετασχηματίζει τη ζωή σε κάτι άγνωστο για τους ζωντανούς που μόνο διαισθητικά το αντιλαμβανόμαστε. για να αποτινάξουμε τον φόβο αυτό θα πρέπει να αντιληφθούμε πως με την σύλληψη μας υλοποιείται μια απο τις άπειρες πιθανότητες. άρα και μόνο που γεννιόμαστε είμαστε εμείς οι ίδιοι θεοί, άρα είμαστε άφθαρτοι ως προς την ουσία μας. από την άλλη με την ένωση των ανθρώπων τονίζω την αξία της συλλογικότητας στην δημιουργία μέσα απο την τελευταία αφήνουμε παρακαταθήκη στις επόμενες γενιές | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
